In Ter Apel zit men al tijdenlang met de handen in het haar. Sinds vorig jaar zit het centrum nagenoeg vol en tot voor kort moesten mensen zelfs buiten slapen. Dat is geen pretje. Hoewel Nederland alles probeert te doen om het op te lossen, is niet iedereen tevreden.
Tegen Hart van Nederland doen meerdere asielzoekers hun verhaal. Een van hen zegt: ”Het was koud en we hebben ook al lang moeten wachten. Ik kom uit Jemen, waar veel oorlog is. Nederland is het land van de vrede, dus ik wilde hier heel erg graag naartoe.”
Derde keer in Nederland
Een andere asielzoeker is minder gematigd. Hij is er boos vanwege de manier waarop hij ‘behandeld wordt’. ”Ik krijg maar een zakje eten voor 24 uur, dat is veel te weinig. Als ik medische hulp wil kan ik geen dokter bereiken. Het is ook te druk en de beveiligers respecteren ons niet. Het is heel slecht hier.”
De man vervolgt: ”Ik kan nergens anders naar toe omdat ik niet eens geld heb voor de bus. Het is nu de derde keer dat ik in Nederland ben, eerder was ik er al in 2020 en 2021.”
Geen woningen
Hoewel de problemen langzaam aan minder worden, verblijven asielzoekers nog steeds erg lang in Ter Apel. Omdat we in Nederland nauwelijks beschikbare woningen hebben, is snel doorstromen erg lastig.
Protesten
Het gros van de asielzoekers is gelukkig blij met wat ze krijgen, al zijn er uitzonderingen. Zo was er een groep asielzoekers in Rijswijk die weigerde huurcontracten te tekenen voor hun flexwoningen. Zij hebben namelijk andere verwachtingen. De rechter moest er zelfs aan te pas komen om hen te dwingen.
Gisteren besloot een groep asielzoekers in hongerstaking te gaan, omdat zij eisen dat hun procedure versneld wordt. Het COA en de gemeente kunnen hier echter niets aan veranderen.
