De 28-jarige Zoraya wil volgend jaar euthanasie krijgen. Ze viert dit jaar haar allerlaatste kerst, samen met haar vriend. ”In principe kan ik oud worden. Maar waarom? Elke dag is zo ellendig en zwaar en ik moet er niet aan denken.”
Laatste kerst
De kerstkaarten zijn geschreven. ”Voor de laatste keer zullen mensen er eentje van mij krijgen”, aldus Zoraya tegen de Belgische krant Het Laatste Nieuws.
Thuis staat de kerstboom op. Versierd en al. ”Kerst is echt mijn feest, elk jaar kijk ik er heel erg naar uit. Het is zo gezellig, met al die lichtjes. En mensen lijken over het algemeen wat minder chagrijnig.” Zoraya viert kerst zoals ze al jaren doet.
Op eerste kerstdag komen haar schoonouders langs. ”Mijn vriend Stein kookt, ik speel gastvrouw. Er zijn cadeautjes, we maken het echt gezellig. Maar ja, het besef dat er volgend jaar een lege stoel aan tafel zal staan hangt natuurlijk wel in de lucht.”
Psychisch lijden?
Haar voorhoofd is zo glad als een spiegel. Bij mij staat er een wifiteken in.
Sign of the times.https://t.co/BFH94sFp3k
— Outlaw Mike (@Outlaw__Mike) December 22, 2023
Leven is niet leuk
Sinds Zoraya klein is, heeft ze het gevoel dat het leven niet leuk is. ”Als kind kon ik dat niet plaatsen. Ik wist niet wat een depressie inhield. Ik hield mijn gedachten gewoon voor mezelf.”
”Op de middelbare school kwam gothic en emo op. Ik voelde me daar erg toe aangetrokken, droeg alleen nog zwarte kleren en verfde mijn haren zwart. Ik kon voor het eerst uiten hoe ik me langs de binnenkant voelde.”
Zoraya draagt veel bagage met zich mee. Ze kampt met een angststoornis, chronische depressie, autisme, en ook nog een ongespecificeerde persoonlijkheidsstoornis plus oude trauma’s die veel hebben achtergelaten. ”Ik wilde graag genezen en heb veel behandelingen geprobeerd.”
”Volgens artsen ben ik uitbehandeld en daardoor ook afgekeurd. Dat betekent dat ik niet kan werken. ”Mensen denken: ah leuk, jij hebt een uitkering en elke dag vakantie.”
Doordat Zoraya autisme heeft, is ze heel snel moe. ”Ga ik ’s avonds uit eten, dan kom ik de dag erna niet uit bed. Er was een zorgverlener die mij heeft verteld dat ik moet accepteren dat ik het leven heb van een tachtigjarige. Nou, dat kan ik niet.”
Zoraya wil weg
Zoraya heeft een gezond lichaam. ”Ja, in principe kan ik oud worden. Maar waarom? Elke dag is zo ellendig en zwaar. Ik moet er niet aan denken.”
Ze heeft een ketting om haar nek waarop staat dat ze niet gereanimeerd wil worden en staat al sinds 2020 op de wachtlijst van het Expertisecentrum Euthanasie.
”Een vriendin van mij werd geholpen door hetzelfde expertisecentrum. Ze vond het jammer dat ze niet wist hoe het met mij zou aflopen. Op de dag dat ze heen is gegaan, kreeg ik het verlossende telefoontje.”
Inmiddels heeft een eerste team geoordeeld dat Zoraya aan alle wettelijke eisen voldoet. Nu moet er een second opinion gaan komen. Die afspraak staat gepland voor 30 januari.
”Daarna kan het snel gaan”, zo stelt Zoraya. Haar vriend Stein is er elke stap van de weg bij. ”Het is erg emotioneel voor ons allebei. Ik ben opgelucht, want ik kan binnenkort gaan.”
”Eindelijk voel ik een soort van rust. Als ik het middel krijg, stopt het voor mij. Maar voor mijn vriend en naasten begint het dan pas. Ik voel me wel schuldig, ja.”
Zwarte humor
Zoraya en haar vrienden vinden in humor een manier om met het verdriet om te gaan. ”Ik ben een enorme koukleum. Mijn vrienden zeggen voor de grap: ‘Straks heb je het wel warm, haha.”
”Ze weten dat ik gecremeerd wil worden. Een buitenstaander raakt in shock door zo’n opmerking, maar je moet toch wel grapjes kunnen maken?”
Datum
Zoraya heeft vrijwel alles al geregeld voor haar heengaan. Ze wil gecremeerd worden, heeft de kist uitgekozen en heeft ook haar rouwkaart ontworpen.
”Ik heb zelfs een wensdatum in gedachten. Tegen vrienden en familie heb ik gezegd: rond die datum ben ik er niet meer. De exacte datum houd ik voor mezelf en mijn omgeving. Het is in ieder geval ergens volgend jaar.”
