Sau Ling Law (18), scholiere van het Rietveld Lyceum in Doetinchem, heeft de tweede prijs gewonnen in de landelijke schrijfwedstrijd van nieuws in de klas.
Ling Law schreef een bijzondere brief over waarom leuk bedoelde grapjes over uiterlijk helemaal niet zo leuk zijn. Ze wil dat er een einde aan gemaakt wordt.
Hanky panky Shanghai
Veel Nederlanders kennen het populaire verjaardagsliedje ‘Hanky panky Shanghai’. ”Dit klikt voor veel mensen onschuldig, maar het raakt een gevoelige snaar.”
”Ook ik als Chinese Nederlander kreeg als kind een onbehaaglijk gevoel wanneer we weer eens dit zogenaamde lied moesten zingen op school.”
‘Poepchinees, dat mag je niet meer zeggen toch?’: Doetinchemse Sau Ling (18) is klaar met denigrerende ‘grapjes’ https://t.co/PJuhkOpusn
— Tubantia (@tubantia) October 3, 2023
”Wat ik ook deed, het was net alsof ik er niet bij hoorde. Ondanks alle aandacht die op mij gericht was, bekroop mij dan het gevoel buiten de groep te staan.”
”Ik herinner mij nog goed dat een klasgenoot dit ook tegen mij zei: ‘Jij hoeft geen spleetogen te maken want die heb je al. Ik ging dan maar over naar het volgende gebaar in het liedje.”
‘Poepchinees’
”En dan het liefdevolle ‘poepchinees’ van mijn (pleeg)moeder wanneer mijn luier werd verschoond. Ondanks dat ik nu al een volwassene ben en het besef heb dat niemand mij hiermee kwaad wilde doen, blijf dit maar knagen. Waar ligt de grens tussen wat wel en niet mag?”
‘Doet wat met je’
”Er wordt vaak gezegd dat het maar een grapje is. Als Aziatische Nederlander krijg je bijzondere opmerkingen naar je hoofd zoals: ”ching, chang, chong”, of ”babi pangang!” of ”Jij eet toch hond?” Je kunt misschien denken, het is maar een grapje en zet je erover heen. Maar na de zoveelste keer doet het wat met je.”
Wat mag je nog zeggen
Ling Law kaart aan dat de vraag blijft wat grappig is en wat over grenzen heen gaat en niet geaccepteerd hoeft te worden en dus als kwetsend kan worden gezien.
”Naar mijn mening is het van groot belang dat we daar met elkaar over in gesprek blijven gaan. Elkaar te spiegelen in deze dingen.”
Law wil dat mensen gaan nadenken over wat ze zeggen. Nadenken over wat een uitspraak zou kunnen betekenen voor de ander. ”Met respect voor elkaar, inclusie en met een goede dosis zelfspot komen we volgens mij samen een heel eind.”, zo schrijft ze.
”En poepchinees? Dat zegt mijn (pleeg)moeder allang niet meer. Hoe lief bedoeld ook in die tijd. Ze vindt het nu maar een rare uitdrukking. Zo is het dus, als we beter weten kunnen we beter doen.”
