In het Amerikaanse Ohio is een kind van slechts zestien maanden oud aan haar lot overgelaten door haar moeder. Die had zin in een lekkere strandvakantie en sloot haar kind thuis op in een box, met alleen een ‘paar flesjes melk’. Het meisje kan het niet meer navertellen.
Kindje in de box
Volgens RTL Nieuws besloot Kristel Cadelario samen met een vriend om tien dagen op vakantie te gaan naar Puerto Rico. Dat ze een kind van zestien maanden heeft, interesseerde haar weinig.
Ze dumpte haar dochtertje Jailyn daarom in een box, en dacht dat het meisje best tien dagen kon overleven met wat melk. Hoe er zoiets in je kan opkomen is bizar. Op dag twee begon het meisje aanhoudend te huilen. Een deurbelcamera van de buren ving het gehuil op, maar niemand ging kijken.
Lijdensweg
Uiteindelijk bezweek het meisje aan verhongering en uitdroging. Volgens een forensisch patholoog heeft de lijdensweg van het onschuldigde kindje niet uren, maar wel een week geduurd.
”Het gevoel dagenlang verlaten te zijn, gekoppeld aan de pijn van de honger en dorst, is een lijdensweg die niemand zich kan inbeelden.”
Moeder Kristel had erg genoten van haar vakantie zonder zich druk te maken over haar kind. Toen ze thuis kwam zag ze dat haar dochtertje niet meer leefde. Ze besloot 911 te bellen en werd niet veel later aangehouden. Voor de rechter heeft Kristel bekend.
‘Was mezelf niet’
De oma van het meisje, vroeg de rechter om genade te hebben met haar dochter. Ze zei dat Kristel depressief was en haar medicatie niet zou hebben genomen. Daardoor zou ze geen ‘rationele beslissingen’ meer hebben kunnen maken.
In tegenstelling tot in Nederland, zijn de straffen in de Verenigde Staten vaak wel hoog. De rechter veroordeelde Kristel daarom tot levenslang, zonder de mogelijkheid ooit op vrije voeten te komen. Toen hij het vonnis uitsprak zei hij: ”Zoals Jailyn niet uit haar gevangenschap werd bevrijd, zult u ook niet bevrijd worden. Het enige verschil is dat u wel eten zult krijgen.”
Kristel stelt dat God en haar dochtertje haar al vergeven hebben. ”Ik probeer het niet goed te praten, maar niemand weet waar ik doorheen ging.”
