Het was een zonnige dag op het strand, net als andere zonnige dagen in Panama City, Florida.
Mensen baadden en genoten van het mooie weer, sommigen genoten van een drankje en tussen het geluid van de golven hoorde je kinderen lachen en spelen.
Maar plotseling werd de kalmte verbroken toen twee toeristen plotseling hun blik wierpen naar de horizon.
In de oceaan was iets in beweging dat Jessica Simmons deed bevriezen.
“Het moet een haai zijn,” dacht ze.
Maar toen ze het angstig gehuil en geschreeuw hoorde begreep ze wat er echt was gebeurd.
Vijftien minuten eerder was een vrouw met de naam Roberta Ursey, haar man, haar moeder, haar zonen en zwager het water ingegaan om af te koelen en een duik te nemen.
Roberta Ursrey kwam net van het strand toen ze zich omdraaide om haar zonen te zoeken. Toen merkte ze dat ze veel verder van het strand waren dan ze zich had herinnerd.
Ze raakte ongerust en begon weer in het water te zwemmen.
“Ze schreeuwden en huilden”, vertelde ze aan CBS6. “Ze zaten vast. Ze konden nergens heen. ”
Zware zeestromingen en golven hadden de kinderen de oceaan in getrokken – nu waren ze hulpeloos.
Maar Roberta kon het niet laten om haar kinderen te zien verdrinken, dus zij en de rest van haar familie deden hun best om naar hen toe te zwemmen.
De stromingen waren echter veel sterker dan ze verwacht hadden en al snel werd de hele familie diep in de stortvloed opgenomen.
Al met al waren er nu 9 mensen in gevaar, waaronder de moeder van Robert, die een grote hartaanval kreeg tijdens de wanhopige strijd om te overleven.
Helaas waren er die dag geen strandwachten aanwezig. De politieagenten die op het strand waren, konden alleen toekijken hoe de zwemmers voor hun leven vochten, schrijft The Washington Post.
Jessica zag alles vanaf het strand en zei tegen haarzelf: “Deze mensen verdrinken vandaag niet, het gebeurt niet. We gaan ze eruit halen “, meldt The Washington Post
Jessica, die altijd al een goede zwemster is geweest, kon niet zomaar niets doen!
Ze nam een surfplank en liep de oceaan in.
Andere mensen op het strand zagen haar in het water rennen en besloten te helpen – al snel kregen ze het geweldige idee om een menselijke ketting te vormen, die lang genoeg zou zijn om de familie in levensgevaar te redden.
Meer dan 80 mensen stonden op en stonden in een rij in de wrede oceaan. Hand in hand hielden ze elkaar vast en zorgden ervoor dat niemand door de stroming werd meegenomen.
Velen stonden met het water tot aan hun nek, maar uiteindelijk bereikte het einde van de ketting Roberta, haar jongens en de rest van haar familie.
Maar toen Jessica, die aan het begin van de keten was, de grootmoeder in de familie zag, wist ze dat er iets niet klopte.
Ze had veel water ingeslikt en was volledig uitgeput. Ze vroeg Jessica om de anderen te redden en haar te laten sterven. Maar Jessica weigerde dat te doen – ze was vastbesloten om iedereen in het water te redden.
De oude vrouw, die een hartaanval kreeg in de stressvolle situatie, slaagde er uiteindelijk in om in veiligheid te komen en terug op het strand te komen.
Gelukkig was het ambulancepersoneel al ter plaatse en zorgde meteen voor de grootmoeder. In het ziekenhuis was de toestand van de grootmoeder gestabiliseerd.
Toen iedereen in het water was gered werd de menselijke keten geleidelijk afgebroken.
Op het strand was een grote menigte bijeengekomen die de mensen toejuichte die het waagden om het water in te gaan om het gezin te redden.
Dankzij hun moed slaagden ze erin om een flink aantal mensen te redden van de verdrinking. Een overweldigende golf van gevoelens, vreugde en euforie verspreidde zich over het strand. Bekijk de video van de menselijke ketting hieronder:
Dit is de mensheid op zijn best!
Roberta Ursey en haar familie zullen voor altijd dankbaar zijn aan Jessica en alle andere vrijwilligers. Als niemand had gereageerd zou het gezin waarschijnlijk die dag zijn gestorven.
Gelukkig toonden Jessica en de anderen een solidariteit die voor altijd herinnert zal worden!
Deel alsjeblieft dit verhaal als het je ook hoop geeft over de mensheid!
