De 28-jarige Lauren heeft gisteravond voor de allerlaatste keer een oliebol gegeten met haar ouders. Ze heeft de multisysteemziekte ME en ligt meestal in bed. Lauren is uitbehandeld en kiest voor euthanasie. ”Dan heb ik eindelijk rust.”
Voorheen genoot Lauren van het begin van het nieuwe jaar. Ze kocht een lege agenda, keek uit naar een jaar vol hoop en maakte nieuwe plannen.
Maar voor dit jaar is haar agenda leeg. Aan het eind van deze maand zal Lauren uit het leven stappen. Door de ME is de twintiger chronisch vermoeid, een term die ze liever niet in haar mond neemt; Ze omschrijft het als extreme uitputting.
”Alsof je met de ergste griep van je leven een marathon moet rennen, nadat je van de trap bent gevallen. De uitputting die ik voel is niet vergelijkbaar met wat gezonde mensen voelen als ze moe zijn. Soms kan ik mijn arm niet eens optillen als ik water wil pakken.”
Inspanning
Lauren wordt er letterlijk ziek van wanneer ze zich inspant. ”Of dit nu fysiek, cognitief of emotioneel is. Soms is even appen met vrienden al te veel.”
De meest simpele dingen, zoals even in een rolstoel naar buiten gaan voor wat frisse lucht, zijn te zwaar. ”Mijn hoofd en de schedelbasis worden dan heel heet.”
Wanneer ze te veel doet, volgt een PEM-aanval. Haar bestaande klachten verergeren, maar er duiken nieuwe klachten op. ”Dan ligt ik voortdurend te woelen in bed en kan geen rust vinden.”
Begon in 2019
Na de zomer in 2019 begon het. Lauren is aan het sporten en wordt opeens duizelig. Omdat ze ADHD en autisme heeft is het vermoeden dat het daar iets mee te maken heeft. Onderzoeken wezen verder niets uit, iets dat Lauren frustreerde: ”Ik voelde me niet serieus genomen.”
Later leest ze over ME en herkent alle symptomen en ondergaat een kanteltafeltest. Volgehangen met apparatuur moet ze op een tafel gaan liggen. Toen die begon te kantelen werd Lauren duizelig, misselijk en viel haast flauw. ”Ik kreeg meteen zoveel klachen dat de test stopte.”
Niet langer zelfstandig
Op dat moment weet Lauren eindelijk wat er met haar aan de hand is. Ze woonde op zichzelf in Almere, maar zelfs met de hulp van de thuiszorg was zelfstandig wonen op gegeven moment niet meer mogelijk.
Daarop trok ze bij haar moeder en stiefvader in. Haar dagen zijn inmiddels vrijwel allemaal hetzelfde. Haar moeder maakt haar wakker rond 09.30 uur, trekt de steunkousen van haar dochter aan en maakt ontbijt. Dat is zo intensief dat ze daarna direct moet rusten.
Lauren slaapt dan tot ongeveer 16.00 uur, gaat weer rusten, lezen, rusten, wakker liggen en gaat een keer per week naar beneden voor Het perfecte plaatje. ”Dat is het enige programma dat ik probeer te volgen.”
Wil rust
Lauren heeft in de afgelopen vier jaar tevergeefs alles geprobeerd om beter te worden. Het gaat helaas alleen maar slechter en ze wil niet eindigen zoals andere patiënten, die in sommige gevallen in het donker leven en voortdurend alleen met hun gedachten zijn.
”Dat wil ik niet voor mezelf”, zo zegt ze tegen RTL Nieuws. Ze hoopt op een datum aan het einde van deze maand. ”Ik heb nog een stap te gaan. In januari is er een toets om te kijken of er aan alle zorgvuldigheidseisen van de Euthanasiewet is voldaan, daarna kan er een datum worden geprikt.”
Ze kijkt uit naar die dag. Wanneer ze zich niet goed voelt, wil ze gaan. ”Soms word ik wakker en denk ik: weer een dag met deze ellende.”
Lauren is niet van plan om terug te krabbelen. Wel ziet ze op tegen het moment van sterven zelf. ”Ik ben benieuwd hoe dat gaat voelen. Ik hoop dat ik langzaam wegzak en in slaap val.”
Uitvaart geregeld
Haar laatste dagen besteed Lauren het liefst met haar moeder, haar beste vriendin en haar vriendinnen waarmee ze veel contact heeft op de app. Ook is ze druk met het ontwerpen van haar rouwkaart, waar de volgende tekst op zal komen te staan:
‘Als je leven geen geschenk meer is, mag je het teruggeven’
Oudjaarsavond
Gisteravond ‘vierde’ Lauren dus voor het laatst oud en nieuw. Ze had een aantal wensen, namelijk nog een keer een oliebol eten en een potje 30 Seconds spelen.
Haar moeder, stiefvader en haar beste vriendin waren bij haar. We hopen voor Lauren dat dit haar is gelukt en willen haar via deze weg sterkte wensen.
