De 55-jarige Els van de Naalt werd acht jaar geleden geconfronteerd met de verschrikkelijke moord op haar broer Fred. De moordenaar kreeg zeven jaar cel, maar Els heeft zich hardgemaakt voor vrijlating van de man omdat ze hem niets meer kwalijk neemt. ”Hij is een betrokken man met een hart van goud en een gulle, aanstekelijke lach.”
Op 8 maart 2014 slaat het noodlot toe. Een neef van Els belt aan bij het huis waar Fred en George samenwonen. Hij wil samen eten met de twee, maar niemand doet open. Als hij door het slaapkamerraam tuurt, ziet hij het levenloze lichaam van Fred liggen. Die blijkt om het leven te zijn gebracht door George.
Samen de grootste lol
In het begin was Els kwaad en verdrietig dat haar broer er niet meer is. Maar die gevoelens maakten na verloop van tijd plaats voor vergeving. Nu hebben George en Els samen de grootste lol. Er wordt wat afgelachen tussen de twee. Els heeft zich zelfs ingezet voor vervroegde vrijlating van de man.
”Ik neem George niets meer kwalijk. Ik keek zelfs enorm uit naar zijn vrijlating en leefde heel erg met hem mee”, zo zegt Els tegen het Algemeen Dagblad.
Asielzoeker George
”Ik heb nooit afscheid kunnen nemen van Fred. De ene dag appten we, de volgende dag was hij dood. Ik heb toen onder begeleiding gedag gezegd via een visualisatie. Ik heb ‘m geknuffeld totdat het genoeg was. Fred mocht dood zijn. Toen had ik een stapje gezet in het rouwproces en had ik rust.”
De moordenaar kwam jaren geleden naar Nederland als asielzoeker. ”Het was niet veilig voor hem in zijn eigen land. Hij zou slechts een paar maanden nadat hij mijn broer om het leven bracht, het Nederlands staatsburgerschap krijgen. Die is helaas nooit verleend.”
Els vervolgt: ”In zijn hart is George geen moordenaar. Hij pleegde de daad doordat hij niet in het reine was gekomen met alle ellende die hij in zijn thuisland heeft meegemaakt. George is eigenlijk zelf slachtoffer, hij is een fijne vent met een hart van goud.”
Beeldbellen
Direct nadat George de gevangenis verliet, is hij naar het buitenland verhuisd. Els deed er alles aan om in contact te raken met George en dat lukte.
”Ik wilde weten hoe het met hem ging en hij wilde weten hoe het met mij ging. Ik hoorde zijn verhalen aan. Nu lachen we samen, hebben lol. Hij heeft een heel gulle, aanstekelijke lach.”
Els hoopt binnenkort op een afspraakje met de moordenaar van haar broer. Ze overweegt naar hem toe te vliegen. ”Ik heb altijd een goede band met hem gehad.”
