Terwijl hij op een krabben-vissersboot voor de kust van Labrador, Canada, Mallory Harrigan zat, gebeurde er iets vreemds. Ongeveer 6 kilometer van de kust was er een ijsberg. Het vreemde van de ijsberg dat hij als eerste zag, was de vorm. Een paddestoelvormige ijsberg … heel apart, maar op de ijsberg was er iets nog vreemder.
“We dachten dat het een babyzeehondje was,”
Maar toen de boot wat dichterbij kwam, begonnen ze te realiseren wat het was. Het was geen babyzeehond, het was zelfs geen zeedier. Het was een poolvos!
De bemanning besloot dat ze, in plaats van de vos te verlaten om een lange, kwellende dood tegemoet te gaan, zouden proberen te helpen. Ze trokken de boot langs de ijsberg en wisten het beest in veiligheid te brengen.
“We waren in staat om hem aan boord te krijgen, ook al ging het niet gemakkelijk,” zei Harrigan. “We wisten dat we zijn enige overlevingskans waren, omdat de wind was veranderd en al het ijs verder naar zee dreef.”
Het was alsof de vos wist dat dit zijn laatste kans was om te overleven.
De bemanning zorgden voor een bed voor hun nieuwe passagier, zodat de uitgeputte vos warm en rust kon krijgen. Ze gaven hem voedsel en water om zijn kracht terug te winnen. Toen begonnen ze aan de reis naar huis, naar droog land.
Toen ze land bereikten, nam de vos nog een paar happen voedsel en de bemanning liet hem vrij.
“We hebben hem afgezet in een oude hondenhok,” zei ze. “Hij schudde zichzelf af en dat was het!”
“We zijn blij dat we een dier hebben gered,” zei Harrigan. Hij merkte op dat de vos goed hersteld was en hij verschijnt af en toe om zijn redders te herinneren aan het leven dat ze hebben gered. “We kunnen hem van tijd tot tijd nog steeds zien!”
Een geweldig verhaal over mensen die dieren helpen, we houden van verhalen als deze. Als je ook van zulke verhalen houdt, deel dit dan met je vrienden en familie.
Bron: Goodfullness
