De 46-jarige Neo de Bono heeft een opzienbarend levensverhaal. De Hagenaar gaf een leven vol luxe met BMW’s, dure diners en vastgoed op. Nu leeft hij al 13 jaar zonder geld en bezittingen. Neo voelt zich naar eigen zeggen ‘bevrijd’.
Hij noemt zichzelf een ‘moderne christelijke monnik. ”Ik leef compleet zonder bezittingen, in dienst van de samenleving. Neo slaapt waar een bed is en eet wat hem gegund wordt.
Neo de Bono werd overigens niet geboren met de naam die hij nu draagt. Zijn voornaam is eigenlijk Edgar, zijn achternaam wil hij tegen het Algemeen Dagblad niet prijsgeven. Die roept niet veel positieve herinneringen bij hem op. ”Ik groeide met mijn vader op. Mijn moeder verliet ons toen ik een half jaar oud was. Ik heb halfbroertjes- en zusjes, maar in feite waren we altijd met z’n tweetjes.”
Vader
Zijn vader had een eigen bedrijf, maar had tegelijkertijd ook losse handjes. ”Voerde ik klusjes niet goed uit, dan volgden er klappen. Van mijn tiende tot mijn twaalfde kreeg ik er elke dag van langs.”
”Er was ook altijd schaarste thuis. Mijn vader had een zeldzaam talent voor verkeerde investeringen. Te dure auto’s waar vanalles aan schortte, dat werk.” Op zijn twaalfde krijgt hij zo’n flinke aframmeling, dat hij wegloopt. De kerst heb ik toen doorgebracht bij mijn oma, de moeder van mijn moeder. Daar kon ik niet te lang blijven, zoveel wist ik toen al wel.”
Na jaren van opvanghuizen komt hij terecht bij een gereformeerd gezin die hem behandelt alsof hij hun eigen zoon is. In die tijd krijgt hij interesse in handeltjes. Dat begon met een kaftservice op de middelbare school. Dat ging over in cd’s en dvd’s branden en leidde uiteindelijk tot werken met websites.
Vastgoed
Er kwam zoveel geld binnen dat De Bono de verdieping die hij huurde in Rotterdam kon kopen. ”En binnen afzienbare tijd de rest van het pand ook.” Hij zat volledig in het vastgoed en dat gaf legio mogelijkheden zoals een dure BMW en talloze dure etentjes met vrienden. ”Het bonnetje kwam altijd weer bij mij.”
Verandering
Maar dan, als hij 33 is geworden, komt het besef binnen. ”Alles wat ik waardeerde kwam met een prijskaartje. Zelfs mijn vriendin vond het prettig als ik haar geld gaf.” De leeftijd 33 roept bij De Bono associaties op met Jezus. ”Die stierf aan het kruis op die leeftijd. En ik, ik voelde dat als ik nu zou sterven ik niets wezenlijks achterliet.”
Tijdens een Taizébijeenkomst in Ahoy ervoer De Bono een stem die hem de rest van zijn leven zou leiden. ”Het besef, zo sterk en intens, dat Hij er is en dat ik goed genoeg ben zoals ik ben.”
Hier moest hij wel gevolg aan geven. ,,Dan ben ik ook heel radicaal. Ik heb mijn bezittingen verkocht, mijn geld heb ik weggegeven. En ik ben gaan wandelen.”
Ik vertrouw op hem
Inmiddels vertrouw De Bono volledig op God. ”In het begin is dat eng, maar ik heb nooit zonder slaapplaats gezeten. Ook heb ik nooit honger gehad. Het was een bevrijding om te mogen vertrouwen op Hem, in plaats van op een portemonnee.”
Hij woont in Den Haag. Eerst anderhalf jaar op het Malieveld, als onderdeel van de Occupybeweging. Daarna ging ik naar het kerkasiel in de Bethelkapel te Moerwijk.
In plaats van stilzitten zet hij zich in voor de samenleving. Zo was hij betrokken bij de oprichting van de Voedselbank in de wijk, de weggeefwinkel, sociaal restaurant Damoer en het buurthuis op het Heeswijkplein: HWP10. In de tussentijd weet Neo al wat zijn volgende project wordt: een budgetbeheerbureai in Moerwijk.
”Ik geloof dat God een plan voor mij heeft en ik weet niet waar Hij me uiteindelijk naartoe leidt. Maar voorlopig blijf ik hier. Er is nog zat te doen.”
