De 22-jarige Yasin uit Utrecht was een van de feestvierders die gisteren dolblij de straat op ging nadat de Turkse president Recep Tayyip Erdogan de verkiezingen won. Hij voelt zich honderd procent Turks: ”Ik heb helemaal niets met Nederland.”
Waarom hij blij is dat Erdogan heeft gewonnen weet hij eigenlijk niet. ”Politiek is niet mijn ding man, maar mijn familie is er wel mee bezig. Zij hebben allemaal op hem gestemd en ‘onze president’ heeft toch maar mooi weer gewonnen. Nog eens vijf jaar!”
Yasin is in Nederland geboren. Zijn ouders kwamen in 1972 naar Nederland en waren een van de vele gastarbeiders in ons land. ”Mijn ouders hebben het niet makkelijk gehad.”
Turks
Thuis is de voertaal Turks. ”Mijn vader en moeder verstaan wel Nederlands, maar kunnen het niet goed spreken. Als mijn vader vroeger naar de dokter moest, werd hij vergezeld door een familielid. Die moest dan vertalen wat de dokter vertelde. Zo ging dat ook op school.”
”Kijk je moet het zo zien: Onze familie is Turks, we praten Turks, kijken Turkse televisie en eten Turks. Dan is het toch ook niet gek dat ik niets met Nederland heb?”
‘Voel me thuis’
Yasin is zelf drie keer in Turkije geweest. Tijdens zijn aanwezigheid voelde hij zichzelf thuis, meer dan in Nederland. Maar hoe komt dat, als je geboren en getogen bent in Nederland?
”Het is gewoon een gevoel, man. Als ik Turkije ben en ik loop over straat voel ik me trots. Het is mijn cultuur, mijn ouders komen er vandaan.”
”In Nederland is dat toch anders. Ik woon hier wel, maar ik heb niets met de cultuur en de mensen. Ze zijn niet zoals wij, weet je.”
Wajong
Yasin heeft een paar Nederlandse vrienden, maar dat zijn er niet veel. ”Ik trek het meest op met mijn broeders, die net als ik ook Turks zijn. Zij begrijpen mij gewoon, weet je.”
Toevallig heeft de twintiger geen werk. ”Ik heb Wajong, snap je. Ik mag van de dokter niet werken omdat ik een psychische aandoening hebt.”
Verhuizen?
Ondanks zijn liefde voor Turkije is hij niet ongelukkig in Nederland. ”Nee, ja het is gewoon te doen. Op een dag ga ik ’terug’, maar nu blijf ik nog zeker een paar jaar.”
”Mijn ouders zijn niet meer de jongsten en ik wil hen niet in de steek laten. Dus ome Yasin blijft voorlopig nog even, ha ha. Maar als ik ouder ben ga ik zeker naar Turkije. Dat wel.”
