Veel gezinnen hebben momenteel veel moeite om rond te komen. Dat geldt ook voor de Syrische familie Khaled. Aan het Algemeen Dagblad vertelt moeder Mayada dat ze maar 150 euro per week heeft om van te kunnen eten.
Damascus
Khaled (67) woonde voorheen met haar man en hun vijf kinderen in de Syrische hoofdstad Damascus. ”Daar hadden wij heel veel geld en een mooie woning, maar dat is allemaal weg door de 0orlog.”
De familie besloot in 2017 te vluchten. Twee dochters gingen naar Duitsland, twee zoons en moeder Mayada kwamen in Nederland wonen.
Dochter Bayan bleef met haar vader in Damascus. Mayada liet al haar spaarcentjes achter, omdat het verscheurde land niet over een zorgverzekering beschikt.
”Daar moet je je eigen gezondheidszorg betalen. Met het geld dat achterbleef, kon de vader medicijnen en bezoeken aan een dokter betalen.”
Gezinshereniging
Direct nadat de familie in Nederland aanmeerde, vroeg de moeder gezinshereniging aan. Toen de goedkeuring van de IND kwam is haar man haar helaas ontvallen. Op dezelfde dag. Afscheid heeft de familie nooit kunnen nemen, vanwege gebrek aan geld was het geen optie om naar Damascus te reizen.
Uitkering
Doordat het gezin zonder geld naar Nederland kwam, bouwden ze veel schulden op. Inmiddels is er een bewindvoerder aangesteld, die heeft geholpen om te budgetteren.
Het gehele gezin leeft van een uitkering, maar die zijn ”niet zo hoog”. Het gezin krijgt 150 euro per week en daar moeten wel drie monden van gevoed worden.
Syrisch eten
De familie kookt alles zelf omdat dat goedkoper is. Ze hebben nog nooit Nederlands eten gegeten en koken Syrisch voedsel. Geld voor kleren is er ook nauwelijks. Zoon Amer vertelt dat zijn moeder zijn broeken zelf maakt en dat hij een winterjas en schoenen van de kledingbank heeft gekregen.
Energietoeslag
Onlangs kwam er een mooie meevaller. Het Syrische gezin wist namelijk, zonder dat ze in vijf jaar tijd ook maar een woord Nederlands kunnen spreken, dat ze recht hadden op energietoeslag. De bewindvoerder greep echter op tijd in en zorgde dat het geld op de rekening bleef staan.
Nooit meer terug
”Alhamdoelillah. Dank aan God”, aldus Mayada die eigenlijk wel Nederlands wil spreken. ”Ik heb al eens een paar lessen gevolgd, maar dat was een te hoog niveau. Dat hoeft voor ons nog niet. Een gesprek kunnen voeren zou al mooi zijn.” Of ze ooit nog terug naar huis gaan?
”Dat is geen optie meer. Alles wat we daar hadden is verwoest en niemand van onze familie woont daar nog. Dus we blijven hier.”
