Veel gezinnen hebben momenteel veel moeite om rond te komen. Dat geldt ook voor de Syrische familie Khaled. Aan het Algemeen Dagblad vertelt moeder Mayada dat ze maar 150 euro per week heeft om van te kunnen eten.
Oorlog
Khaled (67) woonde voorheen met haar man en hun vijf kinderen voorheen in de Syrische hoofdstad Damascus. ”Daar hadden we geld en een huis, maar de oorlog heeft alles vernietigd.”
De familie besloot in 2017 te vluchten. Twee dochters gingen naar Duitsland, twee zoons en moeder Mayada kwamen in Nederland wonen. Dochter Bayan bleef vanwege ziekte samen met haar vader in Damascus. De vrouw liet al haar centjes achter, omdat het door oorlog verscheurde land geen zorgverzekering kent.
”Daar moet je je eigen gezondheidszorg betalen. Met het geld dat achterbleef, kon de vader medicijnen en bezoeken aan een dokter betalen.”
Gezinshereniging
Direct nadat de familie in Nederland aanmeerde, vroeg de moeder gezinshereniging aan. Toen de goedkeuring kwam is haar man overleden. Op dezelfde dag. Afscheid heeft de familie nooit kunnen nemen, omdat er simpelweg geen geld was om naar Damascus te reizen.
Uitkering
Doordat het gezin zonder geld naar Nederland kwam, bouwden ze veel schulden op. Inmiddels is er een bewindvoerder aangesteld, die heeft geholpen om te budgetteren. Het gehele gezin leeft van een uitkering, maar die zijn ”niet zo hoog”. Het gezin krijgt 150 euro per week en daar moeten drie monden van gevoed worden.
Syrisch eten
De familie kookt alles zelf omdat dat goedkoper is. Ze hebben nog nooit Nederlands eten gegeten, maar maken enkel Syrisch voedsel. Geld voor kleren is er ook nauwelijks. Zoon Amer vertelt dat zijn moeder zijn broeken zelf maakt en dat hij een winterjas en schoenen van de kledingbank heeft gekregen.
Energietoeslag
Onlangs kwam er een mooie meevaller. Het Syrische gezin wist namelijk, zonder dat ze in vijf jaar tijd ook maar een woord Nederlands kunnen spreken, dat ze recht hadden op energietoeslag. De bewindvoerder greep echter op tijd in en zorgde dat het geld op de rekening bleef staan.
Nooit meer terug
”Alhamdoelillah. Dank aan God”, aldus Mayada die eigenlijk wel Nederlands wil spreken. ”Ik heb al eens lessen gevolgd, maar dat was een te hoog niveau. Dat hoeft voor ons nog niet. Een gesprek kunnen voeren zou al mooi zijn.” Of ze ooit nog terug naar huis gaan? ”Dat is geen optie meer. Alles wat we daar hadden is verwoest en onze hele familie is gevlucht.”
