Het klinkt zo nobel en dat is het vaak ook; Je huis openstellen voor wildvreemde oorlogsslachtoffers. Het is van beide kanten even wennen en het vergt dan ook (ongewilde) aanpassingen.
Hoewel de succesverhalen de boventoon voeren, steken er in verschillende steden en gemeenten horrorverhalen de kop op.
Gestoord
Zo geeft Dua Elnakhale aan dat ze ‘gestoord’ werd van haar gasten om meerdere redenen. ”Wat ze consumeerden, lag ver boven mijn verwachtingen. Elke dag moest ik naar de supermarkt.”
In de tien dagen dat de familie bij hen verbleef, kon Dua geen enkele keer tijdig aan het werk. “Ik werk ook van thuis en werd veel gestoord. Dan was er weer iets dat ze niet vonden, dan zaten ze met vragen over hoe ze hun situatie konden regelen. En ’s avonds moest ik koken voor twee gezinnen.”
”We hadden geen privacy meer. Telkens als ik in de keuken kwam, stond daar wel iemand koffie of thee te maken.”
Hel
Ook de taal vormt een grotere barrière dan de Palestijnse Dua had gedacht. “Met de ouders sprak ik Engels en Arabisch, maar de kinderen kenden alleen Oekraïens en Russisch. In de tijd dat ze hier verbleven, heeft de jongen van 15 geen tien woorden tegen me gezegd. De hele tijd was hij met zijn telefoon bezig.. “We hadden geluk dat ze tijdig een ander huis vonden. Na een maand zou het hier veranderd zijn in een hel.”
Mensen willen er vanaf
Volgens Antwerps burgemeester Bart De Wever (N-VA) willen al zeven opvanggezinnen af van de Oekraïners die ze in huis namen. Ook in Maaseik en Aarschot gebeurt het al.
Na amper één dag opvang werden een Oekraïense moeder en haar drie kinderen weer afgezet aan de deur van het crisiscentrum in Maaseik, zo vertelt burgemeester Johan Tollenaere (Open Vld). De bus met vluchtelingen was net aangekomen, en het gezin zou bij iemand in een naburige gemeente onderdak krijgen. “Maar plots kregen we telefoon dat het absoluut niet meer ging.”
Ook in Nederland problemen
Niet alleen bij onze zuiderburen gaat het in sommige gevallen niet goed. Ook in Nederland wordt er vaak ’te eenvoudig’ (of zelfs helemaal niet) nagedacht over waar men aan begint.
Sjoukje der Horst van de noodopvang in de Hoekstra-sporthal in Heerenveen zegt hierover: “Ik heb het idee dat mensen te makkelijk en te snel Oekraïners in huis nemen.”
In de afgelopen dagen zijn alleen al in Heerenveen bijna 30 vluchtelingen die bij particulieren sliepen, door hun gastgezin naar de crisisopvang gebracht.
