De 28-jarige Simone van Dijk is het nieuwe jaar begonnen op de plek waar ze het liefst is: in het bos. Ze is klaar met het drukke maatschappelijke leven en wil niet meer meedoen aan het systeem: ”Ik wil het leven terugbrengen tot de essentie.”
Wonen in tent
Simone woont in een tent, ergens in het midden van een bos in Nederland. Een verslaggever gaat op bezoek bij haar, maar haar vinden is een hele opgave.
Ze geeft geen adres, maar coördinaten door. De ontmoeting met de 28-jarige Van Dijk ietwat apart. De verslaggever mag op een campingstoeltje gaan zitten, waar een witte schapenvacht overheen ligt. ”Wil je thee? Deze heb ik zelf gemaakt van dennen- en sparrennaalden. Met honing.”
Bewuste keuze
Simone keert dus terug naar de eenvoud van het leven en woont in een piepklein tentje. Douchen is niet mogelijk, en haar keukenhoekje bestaat uit een luifel tussen drie bomen waar een spiritusbrander staat. Daar maakt ze water warm en kookt ze simpele maaltijden.
View this post on Instagram
Zomer of winter: Simone slaapt buiten. Ook wanneer het ‘s-nachts vriest, brengt ze de nacht door in haar tentje in haar warme slaapzak. Dit is hoe ze wil leven. ”Ik heb deze keuze bewust gemaakt. Steeds verder weg van de enorm hectische prestatiemaatschappij.”
”De mens staat constant onder druk van moeten, moeten, moeten.” De twintiger neemt er steeds verder afstand van en is hard op weg om steeds dichter bij te natuur te komen.
‘Alles draait om geld en bezit’
Voordat Simone de overstap maakte naar een tent, woonde ze in een stacaravan. Dat was nog niet genoeg. ”Ik wilde nog dichter leven op de natuur.”
View this post on Instagram
”Ik voel me ook niet thuis in de maatschappij waar alles draait om geld en bezit. En dan die druk op sociale relaties. Het is me opgevallen hoezeer mensen hun eigen identiteit en welbevinden afhankelijk maken van anderen. Ik wil ontdekken wie ik ben in relatie tot de aarde.”
Werk
”De natuur boeit het echt niet, als je te laat op je werk komt, of drie dagen in bed ligt.” Over werken gesproken: dat doet Simone nog wel. ”Ik ben zzp’er voor een platform over zwangerschap en baring. Een paar dagen per week ga ik dus naar kantoor.”
Nóg wel. Want als het aan Simone ligt is dat op termijn ook allemaal voorbij. ”Als je afhankelijk bent van werktijden, kun je niet optimaal gebruikmaken van de natuur.”
”Ik wil een wasje kunnen doen als de zon schijnt. Niet handig als ik elders wordt verwacht. Ik wil ook weten hoe het is om met nauwelijks geld te leven. Misschien heb ik er een veel te romantisch beeld over. Maar die grens wil ik verleggen. Ik zie wel wat het me brengt.”
Soms best eng
Soms vindt Simone het ook eng om in een groot en donker bos te wonen. Gekraak in het kreupelhout kan een hert zijn. Als je in de verkeerde stemming bent, kan het ook een ronddolende ziel of een enge man zijn. Dat weet je natuurlijk nooit van tevoren.
”Hier vlakbij is laatst een ontzielde wolf gevonden. Wolven wil ik ook liever niet bij mijn tentje hebben. Ik ben soms al bang voor honden.”
Dit artikel is afkomstig van het Algemeen Dagblad. Wil je het originele artikel lezen? Klik dan hier.
