De 32-jarige Sanne mailt ons met een verhaal waarin veel mensen zich ongetwijfeld zullen herkennen. Ze was klaar met Nederland, verkocht haar bezittingen en emigreerde naar Oost-Europa. Naar Roemenië om precies te zijn.
Tegen Trendnieuws doet Sanne exclusief zijn verhaal: ”Veel mensen klagen, maar blijven uiteindelijk toch gewoon waar ze zitten.”
‘Klaar met Nederland’
Ze woont inmiddels al twee jaar in Roemenië waar ze een appartementje betrekt in de kustplaats Constanța, op zo’n 2.5 uur van de hoofdstad Boekarest.
”Ik was niet meer gelukkig in Nederland”, zo vertelt ze. ”Elke dag die dagelijkse sleur, alle problemen die er zijn met asielzoekers, de torenhoge prijzen, woningnood, al die verschrikkelijke regeltjes en ga zo maar door.”
”Op gegeven moment keek ik om mee heen en dacht ik: wat is dit voor land geworden? Als ik over straat liep had ik vaak het idee dat ik in Marokko of Turkije was. Ik kon mezelf niet meer identificeren in het land waar ik geboren ben. Dat vind ik eigenlijk heel erg. En de regering haalt er alleen maar meer binnen.”
Verhuizen
”Als ik het daar met vrienden en kennissen over had, werd ik weggezet als een ‘racist’. Want dat mag je tegenwoordig niet zeggen. Dat vond ik ook vreselijk: je mening niet meer mogen geven zonder direct in een hoekje geplaatst te worden.”
”Toen dacht ik: weet je wat, ik vertrek zelf gewoon. In eerste instantie wist ik niet waar ik naartoe wilde gaan, maar na een beetje Googelen had ik binnen een paar dagen al een baan gevonden in Boekarest. Niets bijzonders, gewoon een callcenter. Maar ik had mezelf tenminste verzekerd van een inkomen.”
”En toen is het allemaal snel gegaan. Ze hielpen me met een vliegticket, een accomodatie voor drie weken en ik kreeg ook nog een startbonus van 1.000 euro.”
”In de tussentijd regelde het bedrijf een makelaar, die met onze hele groep woningen ging bezichtigen. Als iemand het huis wilde hebben, hoefde diegene dat alleen maar te zeggen.”
”Het verbaasde me wel, want in Nederland moet je zoveel nutteloze formaliteiten afhandelen zoals een woonhistorie. Ontzettend overbodig papierwerk. Hier hoeft dat allemaal niet. Het enige dat ik nodig had was mijn werkcontract. Ik kreeg direct een jaar en kon voor dezelfde termijn een woning huren.”
”Let op: ik kon dus kiezen tussen woningen. In Nederland stond ik al zes jaar ingeschreven en dat leverde me helemaal niets op.”
Leven
Het leven hier is goed. Ik heb uiteindelijk een jaartje in het callcenter gewerkt, en heb in mijn vrije uren een bedrijfje opgericht waarmee ik vanuit huis kan werken.”
”Ik woon nu in Constanța, een mooie plek aan het water. Voor mijn appartement betaal ik 450 euro inclusief gas, licht en water. Het is geen kleine woning met 110 vierkante meter.”
”Wat ik voornamelijk erg prettig vindt, is de rust hier. Ik word niet nagefloten door kansloze figuren en kan in de avond prima alleen over straat.”
Ik volg al twee jaar taallessen, want ik probeer me zo goed mogelijk aan te passen aan de mensen hier. Doordat ik nu zelf een ‘buitenlander’ ben, merk ik hoe slecht de integratie in Nederland geregeld is. Daar willen ze hun cultuur gewoon meenemen.”
”Hier werkt dat niet zo. Als je jezelf niet wilt aanpassen, wordt dat niet gewaardeerd. De mensen hier zijn erg trots op hun cultuur en zo hoort dat ook, vind ik.”
Salaris
”Het minimumloon is wel lager dan in Nederland, maar bij het callcenter verdiende ik gewoon een salaris naar de maatstaven uit Nederland. Ik kreeg 1.750 euro netto. Daar bovenop kreeg ik nog ‘maaltijdvouchers’. Voor elke gewerkte dag kreeg ik 8 euro. Hier kon ik mee betalen in supermarkten. Dat moet je dus eigenlijk bij je salaris optellen.”
”Dat is toch lekker wanneer je vaste lasten hebt van 400 – 600 euro per maand. Het geeft je mogelijkheden om wat aan de kant te zetten. In Nederland betaalde ik me helemaal scheel aan totale onzin zoals gemeentebelasting, afvalstoffenbelasting en ga zo maar door.”
”Bij mijn appartement zit een ondergrondse container. Ik heb geen pasje nodig en ik kan er zoveel ingooien als ik wil. Een keer per week komen ze het ophalen.”
Ziekenfonds
”Mijn familie in Nederland zit opgescheept met ‘eigen risico’ en torenhoge kosten in de zorg. Waar je dan ook nog eens niet eens snel terecht kunt.”
”Hier is dat anders geregeld. Toen ik bij het callcenter ging werken, kreeg ik automatisch een zorgverzekering. Zie hielden 30 euro per maand in van mijn salaris en ik had toegang tot een privékliniek.” Nu heb ik een private verzekering, die maandelijks zestig euro kost.”
”Ik hoefde maar te bellen en ik kon er meteen terecht. Ook de tandarts is perfect. Een controle kost me een tientje, een gaatje vullen 35 euro inclusief verdovingen. En gewoon contant betalen haha.”
”Mensen denken vaak dat het Oostblok niet hygiënisch is, maar het tegenovergestelde is waar. Ik mag bij de tandarts alleen maar binnenkomen met een ‘haarnetje’ om mijn schoenen heen.”
Corruptie
Het enige waar ik wel een beetje van ben geschrokken, is dat ik een keer te hard heb gereden. Tenminste, dat wist ik niet, maar een agent hield me aan.”
”Toen ik mijn raampje opendraaide keek hij eerst om zich heen en vroeg toen: hoeveel geld heb je bij?” Toen ik aangaf dat ik 50 euro cash had, wilde hij die hebben en mocht ik doorrijden. Het mooie is dat hij me waarschuwde dat er verderop ook camera’s stonden.”
”Inmiddels ben ik het wel gewend. In dergelijke landen gaan het gewoon anders. Doe ik daar moeilijk over? Nee, hoor. Ik heb er weinig last van.”
Sanne wil nog een ding kwijt aan mensen die ook klaar zijn met Nederland: ”Als je de mogelijkheid hebt: ga gewoon weg. Je kunt altijd nog terugkeren.”
