Politieagent wordt opgeroepen naar een huis te gaan waar kindermishandeling wordt gemeld – schopt deur open en ziet zijn zoon

Verwaarlozing en misbruik van kinderen is lange tijd een probleem geweest dat de samenleving heeft geteisterd. Helaas zijn er ook velen die geloven dat er niet genoeg wordt gedaan om kinderen te beschermen die in huizen wonen waar ze worden blootgesteld aan geweld en mishandeling.

Een van de belangrijkste factoren is dat veel kinderen die in hun eigen huis met gevaar worden geconfronteerd – inclusief fysiek en seksueel misbruik – stil blijven, uit vrees dat ze alleen nog maar in grotere problemen komen als ze zich uitspreken.

Agent Jody Thompson heeft zijn hele politie carrière aan dergelijke misdrijven gewerkt. Hij woont al vele jaren met zijn vrouw en drie kinderen in Poteau, Oklahoma.

Hij heeft tijdens zijn werk heel wat vreselijke dingen meegemaakt, maar er was één moment dat het leven van zijn familie voor altijd zou veranderen.

Het begon allemaal toen Jody een dringende oproep kreeg over een mishandeling van een kind via zijn radio. Hij reageerde snel en ging naar de huis in kwestie. Aangekomen bij de woning opende hij de voordeur van het huis in kwestie.

Eenmaal binnen kreeg hij een gezicht te zien die hij nooit zal vergeten …

Politieagent en oud-soldaat Jody Thompson wist dat het slecht was toen hij op die noodlottige dag in april 2015 werd gebeld.

Omdat hij een ervaren officier was, wist hij dat oproepen die serieus klonken niet altijd zo waren, maar hij had het gevoel dat deze dat wel was. Na 16 jaar van kracht te zijn geweest bij de politie had hij intuïtie.

Jody hoorde de wanhoop in de stem van de beller, die hem vertelde dat ze geloofden dat een stel ouders hun kind vermoordde.

Agent Thompson, die werkt met het ministerie van kindermishandeling en geweld in nauwe relaties, was op dat moment aan het patrouilleren. Hij draaide onmiddellijk zijn auto om en reed direct naar de oproep.

Ondanks zijn uitgebreide achtergrond kon niets hem voorbereiden op de afschuwelijke situatie die op hem stond te wachten.

Toen hij het huis binnendrong, zag hij een bang en verward 8-jarig jongetje, gebonden aan de polsen en enkels aan het touw.

Het kind ging bijna dood van de honger en had te veel blauwe plekken om te tellen. Zijn ouders hadden hem zelfs gedwongen in een vuilnisbak met ijskoud water in te gaan.

Het was duidelijk vanaf het eerste gezicht dat de 8-jarige was onderworpen aan ernstige martelingen. Hij beefde zo heftig van schrik en kou dat hij niet kon praten.

Op dat moment wist Jody dat hij de zijde van de jongen niet kon verlaten. Hij voelde de overweldigende drang om hem te beschermen, wat er ook gebeurde.

Hoewel het kind bijna dood was en niet in staat om iets anders te doen dan te rillen, was er iets in hem dat Jody herinnerde aan zijn eigen kinderen thuis.

De jongen, genaamd John, werd onmiddellijk in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht. Jody bleef elke seconde aan zijn zijde.

“Ik heb hem beloofd dat niemand hem meer pijn zal doen, je bent bij mij!’, zei Thompson.

‘En hij bleef maar zeggen:’ Ze zullen me vermoorden. Ze gaan me vermoorden. Ze zullen me vermoorden. ‘

Jody en John vormden snel een speciale band. Jody was de beschermengel van de jongen geworden en bleef hem dag en nacht in het ziekenhuis waken.

Toen de jongen werd onderzocht, merkten artsen op dat zijn ribben en wervels zichtbaar waren, terwijl zijn schouderbladen uitstaken en zijn gezicht verzonken en vaal was. Hij woog slechts 61 kilo.

De arts die het onderzoek had uitgevoerd, zou later tijdens het proces getuigen, omdat hij volledig bedekt was met blauwe plekken.

Uiteindelijk begon John te herstellen. Toen hij ontslagen werd uit het ziekenhuis besloten Jody en zijn vrouw om iets ongelooflijks te doen: ze wilden John adopteren in hun eigen familie.

Snelle beslissing

Elk jaar worden alleen al in de Verenigde Staten 700.000 kinderen in zorg rondgestuurd. De meesten van hen brengen hun jeugd door van een pleeggezin naar een pleeggezin, waar ze zich niet goed kunnen vestigen.

Jody was zich goed bewust van de statistieken; goed op de hoogte dan Josh zijn eeuwige thuis nodig had en dat hij snel moest handelen om het te laten gebeuren.

Het idee om John in zijn huis te adopteren, kwam bij hem op toen de jongen vocht voor zijn leven in het ziekenhuis. Ruim 24 uur nadat hij de jongen had ontmoet, waren Jody en zijn vrouw het erover eens dat er maar één ding te doen was.

Nu in 2020 zijn de dingen heel anders.

John heeft grote vooruitgang geboekt in zijn strijd om het trauma te overwinnen dat zijn biologische ouders hem oplegden.

Vandaag ontvangt John alle liefde en genegenheid waar een kind om zou kunnen vragen. Hij haalt fantastische cijfers op school en wordt beschouwd als een van de meest getalenteerde studenten in zijn klas.

In een klein stadje als Poteau kent iedereen iedereen en toch wisten Jody en zijn familie de adoptie geheim te houden.

Ze wilden het op die manier beschermen om de integriteit van John te beschermen terwijl hij zich aanpaste aan zijn nieuwe leven, evenals omdat Jody geen lof wenste voor wat hij deed. Hij wilde niet dat een mediafanfare John en hem teisterde terwijl ze probeerden het volgende hoofdstuk van John samen op te bouwen.

Het verhaal gaat verder

Samen hebben de familie Thompson John geholpen de wonden te genezen die zijn ouders hem hebben aangedaan.

Maar het verhaal eindigde hier niet. Toen Jody het adoptieproces met John doormaakte, ontdekte hij dat de biologische moeder van de jongen ook in de gevangenis was bevallen van een klein meisje.

Zonder aarzeling gingen Jody en zijn vrouw naar het ziekenhuis, zodat ze het meisje ook konden adopteren. Ze was slechts 24 uur oud toen de adoptie documenten werden ondertekend.

Ze zal nu opgroeien zij aan zij met haar biologische broer!

Toen KFSM Fort Smith verslag uitbracht over het verhaal, vroeg de verslaggever aan Jody over de dag dat hij John vond toen hij werd vastgebonden en geslagen. Hij vroeg specifiek of Jody wist dat hij op dat moment naar zijn toekomstige zoon keek.

Hij veegde de tranen die over zijn wangen rolde en antwoordde: “Toen ik hem zag … toen ik hem in dat huis zag, wist ik het.”

Het feit dat ze een speciale band delen, is overduidelijk. Ze hebben liefde en respect voor elkaar, waar John dankbaar voor is.

“Hij is de reden dat ik nu leef,” zei de jongen.

Het geheim

Ondanks dat hij de zaken stil wilde houden, werd Jody’s ‘geheime’ adoptie populair nieuws toen hij werd geëerd met een prijs voor zijn werk.

“We wilden het verhaal niet naar buiten brengen. We hebben het verhaal daar niet neergezet. Maar nu het toch bekend is, hebben we het omarmd en willen we dat de wereld weet dat het niet allemaal onheil en somberheid is. Vooral bij wetshandhavers hebben we om wat voor reden dan ook een ‘slechte’ naam, maar we zijn er niet allemaal om mensen de handboeien om te doen. We geven echt om de gemeenschappen waarin we leven, en dit laat het maar zien, “zei Thompson.

Jody en John’s verhaal raakte mijn gevoelens.

Wat een geweldige officier en vader is Jody, die alles doet wat hij moest doen om Johns wil te beschermen. Ouderschap is echt een kracht vanuit het hart, niet vanuit een biologische verbinding.

Deel dit met je vrienden en familie en laat een reactie achter!

Bron: HLN.be

Laat een reactie achter

Scroll naar boven