Peter Boogaard maakte begin jaren 90 een meisje zwanger dat begeleid woonde. Inmiddels is hij 53 jaar en wil hij weten waar de vrouw en zijn kind zijn. “Maar ik weet eigenlijk haar naam niet.”
Boogaard zegt tegen het Algemeen Dagblad zenuwachtig te zijn om zijn verhaal te doen. Hij heeft er namelijk nooit eerder iemand over verteld. Als hij eerlijk is schaamt hij zich kapot. “Dat ik bijvoorbeeld haar naam ben vergeten.”
Flarden van herinneringen
“Ze was donkerblond, geloof ik. Kwam uit Amsterdam en woonde dus in Amersfoort op kamertraining. Ik heb enkel nog flarden van herinneringen.”
Wel weet hij nog dat hij in een moeilijke periode zat destijds. Sinds zijn elfde was hij verslaafd aan wiet en hij werd op zijn 14e door Jeugdzorg in een internaat geplaatst. In de weekenden mocht hij naar huis en dan ging hij flink gebruiken. “Ook heroïne”, zegt hij.
Via een vriend leert hij uiteindelijk twee meisjes kennen. De een is 14 en de ander is 15. Zelf is hij 18. Ze zochten een slaapplek en die bood Peter hen graag aan. Na een aantal dagen vertrekken de meisjes. Drie jaar later komt Peter een van de meisjes weer tegen in Amersfoort.
Begeleid wonen
Het blijkt dat het meisje begeleid woont en Peter besluit om er bij te gaan wonen. Dat mag natuurlijk niet en wanneer het meisje overdag de deur uit is, verstopt Peter zich. De begeleiders mogen er namelijk niets van weten. In de avonden zijn ze behoorlijk intiem.
Na een tijdje verlaat Peter de plek. Als hij later naar de huis belt waar het meisje naar zijn veronderstelling verblijft, krijgt hij te horen dat het meisje is weggestuurd. Ze zou een jongen (Peter dus) bij haar hebben laten slapen en is bovendien…zwanger.
In die tijd was er geen internet en geen mobiele telefoon. In contact komen met elkaar was dus moeilijk. Het wordt nog lastiger omdat Peter vast komt te zitten. Hij ging dus maar door met overleven in zijn eigen wereld.
Oproep
Boogaard zegt verder tegen niemand iets. Ook niet tegen zijn twee exen. Opeens begint het echter te kriebelen en nu wil hij graag in contact komen met de vrouw en zijn kind.
Via Facebook doet hij een oproep. Maarja, hij weet nog maar weinig. Hij hoopt daarom dat iemand zich herkent in dit verhaal. Peter heeft het gevoel dat hij een dochter heeft. “Ze heeft ook recht om te weten wie ik ben”, zegt hij.
