De 58-jarige Patrick uit het Vlaams-Brabantse Hoeilaart is werkloos sinds juni vorig jaar, toen het bedrijf waar hij 42 jaar gewerkt heeft plots failliet ging. Hij wilde snel weer aan het werk en solliciteerde erg veel, maar kwam er toen achter dat werken nauwelijks loont.
”Als ik wil heb ik volgende week werk, zo zegt Patrick tegen het Belgische nieuwsmedium Het Laatste Nieuws. ”Maar ik heb alle kosten om te gaan werken en de inkomsten naast elkaar gelegd. Waarom zou ik moeite doen voor maar 200 euro extra?”
Auto kopen
Bij zijn vorige baan had Patrick een bedrijfsauto. Die moest hij inleveren. ”Ik zou dus moeten investeren in een nieuwe auto. Dat kost makkelijk rond de 15 à 20.000 euro. Ik wil ook geen wrak kopen. Maar over twee jaar zou ik die alweer verkopen, ik ga dan met pensioen.”
”Als je dan nog verzekeringen, inschrijvingsbelasting, onderhoud en kilometers moet betalen, dan kost alleen een auto me al zo’n 1.000 euro per maand.”
Het openbaar vervoer wil hij niet nemen vanwege zijn woonplaats. ”Voor een traject van 15 kilometer ben ik 2 uur onderweg.
Niet tevreden met loon
Ook het salaris vormt een probleem voor Patrick. ”Ik krijg nu 1.400 euro werkloosheidsuitkering. Na een jaar zakt dat naar 1.200 euro. Stel dat ik een nieuwe baan zou krijgen met een loon van ongeveer 2.500 euro netto, min de kosten van de auto: dan hebben we het over een verschil van 100 tot 200 euro per maand. Dat neemt mijn motivatie wel weg, ja. En als ik dan werk zou aannemen waar je niets voor hoeft te kunnen wordt er nog minder betaald.”
Patrick vindt het allemaal wel mooi. Arm is hij niet. ”Ik heb ook spaargeld, dus ik eet geen boterham minder. Waarom zou ik risico’s nemen terwijl ik met een uitkering stabiliteit heb? Met alle respect, maar daar ga ik mezelf niet meer moe voor laten maken.”
