De 45-jarige Monja van Poppel heeft een turbulent leven achter de rug. Ze was jaren lang verslaafd aan de alcohol en dat ging ten koste van het zorgen voor haar kinderen. Inmiddels werkt ze als straatadvocaat en helpt ze daklozen hun leven weer op te pakken.
Tegen De Telegraaf legt Monja uit wat ze allemaal doorstaan heeft en hoe ze erin is geslaagd om de weg naar boven weer te vinden.
”Als klein meisje droomde ik van het moederschap. Ik wilde huisje, boompje, beestje. Het beeld dat ik voor ogen had werd bruut verstoord toen ik op 21-jarige leeftijd zwanger werd van Rico, die inmiddels 23 jaar is. Zonder stabiele thuissituatie, zonder de vader van het kind en met een moeizame relatie met mijn ouders.
Depressief
In het begin leek het goed te gaan, totdat Rico naar de basisschool ging. Monja kreeg meer tijd voor zichzelf en belandde in een depressie. Ook begon ze alc0hol en verdovende middelen te gebruiken.
Dat leidde ertoe dat Monja’s ouders de voogdij over het kind kregen, terwijl Monja zelf overal en nergens verbleef. Ze heeft meerdere woningen verloren, begeleid gewoond en verbleef in verschillende crisiscentra. Soms was ze clean, maar zoals bij veel mensen kreeg ze dan weer een terugval.
Weer zwanger
Op gegeven moment komt Monja de vader van haar zoontje tegen. Ze kon even bij hem wonen en werd opnieuw zwanger van hem.
”We deelden het bed, maar hadden geen relatie. Toch was de baby welkom. Ik ging haar gewoon lekker alleen opvoeden. Ik had ergens ook de hoop dat de geboorte ervoor zou zorgen dat ik mijn leven weer op de rit zou krijgen. Ik stopte met drank en verdovende middelen en kon weer een woning krijgen.”
Ouders
”Met mijn ouders heb ik altijd een moeizame band gehad, maar die werd hersteld door de geboorte van mijn dochter. Mijn zoon kwam in de weekenden bij me logeren. Het leek de goede kant op te gaan, totdat mijn vader en moeder vrij snel achter elkaar wegvielen.
Terugval
Als haar zoon 13 is, komt hij weer bij zijn moeder wonen. Dat liep uit op een ramp. ”Ik dronk zo’n tien halve liters bier per dag en was meer bezig met verslaafd zijn dan met het zorgen voor mijn kinderen. Eigenlijk heeft Rico zijn zusje opgevoed. Door haar hield hij het met mij uit.”
”Op zijn zeventiende was de maat echter vol voor mijn zoon. Hij trok mijn excessieve drankgebruik niet meer en heeft het wijkteam gebeld. Ook ging hij op zichzelf wonen.”
Keerpunt
Op dat moment beseft Monja dat het foute boel is. Ze gaat naar een afkickkliniek, terwijl haar dochtertje naar vrijwillige pleegzorg gaat. Na acht weken intern staat ze weer buiten en besluit verantwoordelijkheid te nemen. ”Ik vond mezelf altijd heel erg zielig en legde de schuld bij een ander.”
Tot op heden gaat het goed met Monja. Ze is inmiddels zes jaar clean en haar zoon woont inmiddels weer thuis. Monja is in het dagelijkse leven actief als ‘straatadvocaat’. Dat is een verzonnen beroep want Monja is geen jurist. Ze zet zich in voor dak- en thuislozen. ”Ik breng hen met de juiste mensen in contact.”
Ze voelt zich nog steeds schuldig over haar verleden. ”Mijn zoon heeft alleen bewust meegekregen. Dat kan ik mezelf heel erg moeilijk vergeven.”
