De inmiddels 26-jarige Lisa Steen uit het Belgische Loppem raakte drie jaar geleden in slechts vier uur tijd volledig verlamd. Dokters hebben geen idee hoe dat komt en kunnen alleen met zekerheid zeggen dat Lisa een ruggenmerg-onsteking heeft.
Verlamming
Op 13 mei 2020 veranderde Lisa’s leven voorgoed terwijl ze bij haar toenmalige vriend verbleef. “Er schoot iets in mijn nek”, vertelt Lisa. “Ik dacht dat het niet zo ernstig was. Toen de pijn erger werd, besloot ik een warme douche te nemen. Daarna wilde ik wat voor school werken, maar mijn armen voelden beduidend zwaarder. Niet veel later had ik zelfs niet genoeg kracht meer om mijn pannenkoek te snijden.”
Omdat Lisa’s toestand snel verslechterde, ging ze naar de spoedafdeling van het ziekenhuis in Menen. “Door corona moest ik alleen wachten in de wachtzaal. Ik voelde me plots heel slecht worden, waarna ik met mijn hoofd op de grond ben gevallen.”
Dit was het begin van een lange strijd tegen de plotse verlamming. Lisa zat in haar laatste jaar rechtspraktijk toen ze plots geconfronteerd werd met deze harde realiteit. “Na een opname in het ziekenhuis van Menen werd ik overgebracht naar Roeselare”, zegt Lisa. “Daar bleef ik 3,5 weken en uiteindelijk werd ik voor 15 maanden overgebracht naar Gent voor mijn revalidatie. Het was een zware periode, vooral omdat het midden in de coronacrisis was en ik weinig bezoek mocht ontvangen. Dit was al heel moeilijk voor mij en het deed nog meer pijn dat ik mijn vrienden niet kon zien.”
Operatie
Lisa keerde na maanden van revalidatie terug naar haar ouderlijk huis, waar gelukkig al een badkamer op de benedenverdieping was. Haar familie verbouwde ook een extra kamer tot een slaapkamer en maakte de deuropeningen breder om haar mobiliteit te vergroten. Lisa ontvangt nu dagelijks thuiszorg en haar moeder, die een zelfstandige thuisverpleegster is, helpt haar ook met haar dagelijkse verzorging.
Lisa leeft al drie jaar met een verlamming, maar dankzij revalidatie boekte ze vooruitgang, hoewel ze nog steeds moeite heeft met haar benen. Een recente operatie aan haar hand heeft haar vooruitgang weer stopgezet en ze beseft dat het nog een lange weg zal zijn. Ondanks haar situatie blijft Lisa positief en hoopt ze dat haar letsel nog steeds kan verbeteren.
Haar verlamming heeft haar leven veranderd, maar Lisa heeft ook positieve dingen ontdekt, zoals minder stress en meer genieten van de kleine dingen in het leven. Lisa zou graag zelfstandig wonen, maar aangepaste wagens en woningen zijn duur. Daarom organiseert ze op 24 juni een verkoop van pannenkoeken en wafels tijdens het evenement TennisFoot in Loppem om haar toekomstplannen te helpen bekostigen.
