Lieke (44) heeft een dochter die net 14 is geworden. Sinds kort heeft het meisje een vriend van bijna 17 en Lieke is niet blij met de invloed die de jongen op haar dochter heeft. “Ze wil een hoofddoek op, doet haar best om Arabisch te spreken en doet zelfs mee aan de ramadan.”
Andere cultuur
Het zit Lieke totaal niet lekker. “Mijn dochter mag dan 14 jaar zijn, in mijn ogen blijft ze altijd mijn kleine meisje”, zo zegt ze tegen het online magazine JM Ouders.
“Sinds een jaar heeft mijn dochter verkering met een jongen, die inmiddels bijna 17 is. Hij kwam zich netjes voorstellen en had zelfs een bosje bloemen meegenomen. Ik vond het heel attent.”
“Mijn man daarentegen vond en vindt het maar niks. “Die gozer is bijna 17 en heeft hele andere dingen aan zijn hoofd, zo was zijn argument. Hij staat er heel sceptisch tegenover.”
“De jongen heeft een andere culturele achtergrond. Dat vind ik geen probleem. Ik gun haar alle liefde en geluk van de wereld. Of dat nu met een atheïst, christen of moslim is. Je moet je altijd verdiepen in andermans cultuur.”
Dochter verandert
Lieke merkt in de afgelopen drie maanden dat haar dochter zich anders begint te gedragen. ” Ik liep laatst bijvoorbeeld een keer langs haar slaapkamer. De deur stond open en mijn dochter zat op haar bureaustoel voor een spiegel te klooien met een sjaal. Haar vriend was tegelijkertijd op FaceTime en gaf haar tips hoe zij haar hoofddoek het beste kon vastmaken.”
Hoofddoek
“Ik schrok me kapot. Zo ken ik mijn dochter niet. Ik ben het gesprek met haar aangegaan en vroeg naar haar hoofddoek. Ze wilde er niet over praten en zei alleen dat ze het heel mooi vond, zoals de zussen van haar vriend een hoofddoek droegen. Ze wilde het zelf ook proberen.”
Arabisch spreken
“Enkele weken later hoorde ik haar zelfs Arabisch spreken aan de telefoon. Tenminste, ze zei een paar woordjes terwijl haar vriend haar verbeterde. Mijn partner vond het niet leuk, maar ik vind het een mooie taal.”
Ramadan
“Waar ik wel ontzettend veel moeite mee heb, is dat ze heeft besloten mee te doen aan de ramadan. Ze wil haar vriend graag steunen en dat vind ik prima, maar hier in huis gelden andere regels.” Haar broertjes moeten namelijk ook gewoon hun borden leeg te eten tijdens het avondeten. Ik heb mijn dochter laten weten dat zij na zonsondergang mag eten, maar ze komt wel gewoon bij ons aan tafel zitten als wij eten.”
“Ik heb een compromis weten te sluiten met haar. Twee weken mag ze mee doen en ze mag het Suikerfeest vieren hoe zij dat wil. Ik vertrouw erop dat ze verstandig genoeg is om keuzes te maken die goed voor haar zullen zijn. Ik besef namelijk maar al te goed dat zij het recht heeft haar eigen leven te leiden, op een gegeven moment zal ik haar moeten loslaten.”
