Laurie (35) is al een tijdje gelukkig met Willem (48). Maar als zijn zoon Josh (23) bij hen intrekt, wordt ze meer opgewonden van hem. Het is een jongere versie van Willem, en ook nog eens bijzonder goed gelukt.
Zoon
Laurie: “Op een zaterdagavond, aan het begin van de eerste lockdown, belde Josh. Ik nam de telefoon op en gaf hem zoals gewoonlijk direct door aan zijn vader. Toen ik Willem hoorde zeggen: ‘Wat verschrikkelijk, natuurlijk staat onze deur voor je open,’ spitste ik mijn oren.
”Daar ging onze vrije avond, dacht ik meteen. Maar het bleek nog ingewikkelder te worden. Nadat Willem had opgehangen, vertelde hij me dat Josh had gevraagd of hij tijdelijk bij ons kon intrekken.”
Hij zat helemaal aan de grond omdat hij op dezelfde dag zijn baan was kwijtgeraakt en zijn vriendin hem had verlaten. ”Je begrijpt toch wel dat ik er voor hem moet zijn?’ smeekte Willem.
”Natuurlijk begreep ik dat, maar ik zag wel de uitdagingen voor ons met die jongen in huis. Nou, uitdagingen kwamen er zeker. Maar op een heel andere manier dan ik destijds had verwacht.”
Magere jongen met puistjes
“Willem en ik kennen elkaar nu zeven jaar. We waren zes maanden samen toen ik zijn enige zoon voor het eerst ontmoette. Josh was op dat moment zestien jaar, een magere jongen met puistjes, die onderuitgezakt op de bank hing en nauwelijks opkeek van zijn mobiel als ik iets tegen hem zei.
”Geef hem de tijd, hij is een beetje verlegen,” zei Willem, maar stiekem dacht ik: ik noem dat eerder ongeïnteresseerd.
Toen ik enige tijd later bij Willem introk, zag ik altijd een beetje op tegen de weekends waarin Josh op bezoek kwam. Ik deed echt mijn best om het gezellig te maken, maar het leek niet te lukken.
Ik worstelde me door de gezamenlijke maaltijden heen en zocht dan mijn toevlucht in mijn werkkamer of bij vriendinnen, om vader en zoon wat qualitytime te gunnen.
Relatie voorbij
Eerlijk gezegd was ik opgelucht toen Josh, zodra hij ging studeren, minder vaak kwam. Ik had gewoon niet veel affiniteit met die jongen. Maar ik zag wel een andere kant van hem toen hij een vriendin kreeg, een heel leuke meid. Als we met zijn vieren uit eten gingen, was het echt gezellig.
Die relatie was nu dus voorbij. Ze was eigenlijk veel te goed voor Josh, dacht ik stiekem. Josh moest zijn gezamenlijke huis verlaten. ‘Kan hij niet bij zijn moeder terecht?’ probeerde ik nog, maar Josh had juist behoefte aan zijn vader tijdens zijn liefdesverdriet.
Dat vond ik ontroerend en ik wilde vader en zoon niet in de weg staan. Maar voor mezelf baalde ik flink. Met de coronacrisis hadden we al genoeg stress.
Willem’s bedrijf stond onder druk, en ik vond thuiswerken een ware uitdaging. Het was al moeilijk genoeg om onze relatie goed te houden onder deze omstandigheden. En dan kwam er ook nog een jongeman van 22 in huis.”
Een vreemde in huis
“De eerste maand was werkelijk rampzalig. Josh had zich in zijn vertrouwde stilzwijgen teruggetrokken, en ook Willem leek verre van opgewekt.
Daar zaten we dan, met z’n drieën aan tafel in volledige stilte. Ik voelde me een buitenstaander in mijn eigen huis. Bovendien bracht Josh het grootste deel van zijn tijd door in ‘zijn’ kamer – de logeerkamer naast onze slaapkamer. Even flink ruzie met elkaar maken lukte, net als intimiteit, niet meer.
Ik was dan ook opgelucht toen Josh weer begon op te leven en plannen begon te smeden voor zijn eigen bedrijfje. Hoera, de eerste stap naar het moment waarop hij weer zou vertrekken.
Maar waarom moest hij per se aan onze eettafel zitten? Met mijn kaken op elkaar geklemd van ergernis, zat ik de eerste dag schuin tegenover hem achter mijn laptop.
Gevoelens
Totdat ik merkte dat zijn enthousiaste getik aan de andere kant van de tafel juist motiverend werkte. Langzaam voelde mijn woonkamer een beetje als een kantoor aan.
Onze gesprekjes werden geleidelijk aan meer dan alleen beleefde praatjes. Het viel me op hoe slim Josh eigenlijk was en hoe grappig.”
Ik besefte pas dat ik gevoelens voor hem had toen Willem op een avond aanstuurde op de daad. Ik reageerde enthousiast, want het was alweer weken geleden.
Maar ik moest steeds aan Josh denken, in de kamer naast ons. Niet omdat ik bang was dat hij ons zou horen. Nee, omdat die gedachte me juist wel opwond.
Ik schrok daar zo van dat ik de vrijpartij heb afgekapt. In de badkamer trok ik gekke bekken naar mezelf in de spiegel. Wat waren dit voor gedachten over mijn stiefzoon? Belachelijk, ik hield zielsveel van Willem, had gedurende onze relatie nooit naar een ander verlangd.
En nu opeens dit! Verward ging ik slapen, in de hoop, en eigenlijk ook in de overtuiging dat ik de volgende dag hard om mezelf zou moeten lachen.”
Slipje
Toen Josh de volgende ochtend binnenstapte, zakte mijn hart naar mijn maag. Die lach! Die ogen! Hij is de jongere versie van Willem, en ook nog eens bijzonder goed gelukt. Ik wilde diep van binnen dat hij me op de keukentafel zou smijten om vanalles met me te doen.
Vanaf dat moment kregen de werkdagen een nog andere lading. Ik genoot van zijn aanwezigheid en observeerde hem ook. Als ik naar zijn handen keek, dan fantaseerde ik dat ze mijn slipje in zouden gaan. Ik voelde me hier erg schuldig over. De zoon van mijn vriend!
Het werd nog erger, want ik kreeg vlinders in mijn buik. Ik zou er toch niets mee doen, dus de stille verliefdheid was een guilty pleasure.
Verder stelde het weinig voor. Tenminste, dat dacht ik. De seks met Willem trok ook weer aan. Ik besprong hem vaker dan ooit. Alleen…ik dacht steeds dat Josh op me lag. Dat maakte het nog veel intenser.
Jaloers
Het werd echter steeds moeilijker. Josh sprak vaker af met zijn vrienden en begon te daten. Soms kwam hij niet thuis. Dat raakte me enorm. Ik was stikjaloers.
Diep in mijn hart verlangde ik naar meer. Ik wilde bevestigd zien worden dat hij mij ook leuk vond. Ik snakte naar zijn hand en zijn…broek.
Mijn vrolijkheid begon om te slaan in frustratie. Ik begon slecht te slapen en ik werd steeds chagrijniger. Dat reageerde ik af op Willem. Wanneer Josh er niet was, lokte ik voortdurend ruzies uit. Op een avond ging dat mis. Ik ging vreselijk tekeer en moest daarna heel hard huilen.
Maar ik kon Willem niet vertellen dat het ook tranen waren omdat Josh al voor de vierde keer had afgesproken met hetzelfde meisje…
Naar zijn moeder
Ik besloot dat het zo niet langer kon. Ik heb gelogen tegen Willem en vertelde hem dat zijn zoon een ’te grote inbreuk’ op de privacy maakte. Ik vroeg hem of Josh bij zijn moeder zou kunnen wonen.”
”Ik zag de pijn in zijn ogen: zijn eigen zoon wegsturen. Het was de enige optie, want ik trok het niet langer. Ik voelde dat ik Josh anders zou bespringen. Dat moment wilde ik liever voorkomen. Vooral voor Willem, want dat verdient hij niet. Dan is de schade onomkeerbaar.”
Josh is uiteindelijk naar zijn moeder vertrokken. Het gaat nu beter tussen Willem en mij, maar ik heb nog steeds gevoelens voor zijn zoon.”
”Eenmaal per week komt hij eten. Ik kan het niet maken om dan elke keer weg te zijn. Het vervelende is dat ik daarna altijd een paar dag in verwarring ben. Ik hoop echt dat dat op een dag weggaat.”
