De 47-jarige Laura verloor haar zoontje negen jaar geleden. Zes maanden na de begrafenis besluit Laura een tattoo te laten zetten met de naam van haar zoon. Daar heeft ze inmiddels veel spijt van: ”Het is echt de domste beslissing ooit geweest.”
Aan de website J/M Ouders vertelt Laura dat ze drie kinderen heeft met haar partner. ”Twee zijn er fysiek bij ons en Joris waakt boven over ons. Tenminste, zo verwoord ik het altijd. ”
Tattoo
Laura heeft vanzelfsprekend veel verdriet (gehad) om het overlijden van haar kind. ”Ik wist niet dat een mens zoveel kon huilen. Sinds het is gebeurd ben ik nooit meer de oude geworden. Het verdriet en het gemis zullen nooit meer verdwijnen.”
”Een halfjaar na begrafenis zal ik natuurlijk nog vol emoties. Het leek me destijds een mooi idee om een tattoo te nemen met zijn naam. In krullende letters staat zijn naam op mijn pols, met een klein sterretje naast zijn voorletter. In het begin was ik heel blij met de tattoo.”
Confrontatie
”Toch begon ik al snel enorme spijt te krijgen. Overal waar ik kom, vragen mensen naar mijn tattoo. Daar had ik niet echt bij stilgestaan. Ik moet continu uitleggen wat het betekent en daarmee word ik telkens weer geconfronteerd met het verlies en dat is pijnlijk. Als ik het terug had kunnen draaien, had ik de tattoo nooit genomen, of op een onzichtbare plek want dit is niet wat ik gewild heb.”
”Ik wil andere ouders dan ook waarschuwen. Ik vind het de domste beslissing die ik ooit heb gemaakt. Doe het dus niet.”
