Khadiija (27) uit Somalië zet uit protest tentje op in Rotterdam

Khadiija (27) uit Somalië zet uit protest tentje op in Rotterdam

Khadiija (27) uit het altijd gezellige Somalië verblijft al 20 maanden in Nederland. Ze heeft nog niets van de IND gehoord en is daar flink nijdig om. Ze is zo boos, dat ze een tentje heeft opgezet in Rotterdam. ”Ik blijf hier totdat ik mijn zin krijg”

Het tentje is opgezet op de Kop van Zuid. De Somalische heeft een geel tentje opgezet. Daar zijn teksten opgeplakt waarop staat geschreven: ’20 maanden staat mijn leven ON HOLD. IND laat me vrij.’

Erg druk

Het begrip voor de drukte is allang verdwenen bij Khadiija, die zogezegd al 20 maanden in ons land bivakkeert. Nadat ze asiel aanvroeg, zou ze binnen zes maanden een uitnodiging krijgen.

Maar die zes maanden, zijn er inmiddels 20 geworden. En dat pikt de vrouw niet. Ze schakelde daarom een advocaat in.

Woedende brieven

Khadiija wil weten of ze hier hier haar leven mag gaan opbouwen. Haar advocaat heeft ‘boze brieven’ gestuurd naar de rechtbank en naar de IND.

Dat leverde geen resultaat op. In de tussenliggende periode zag Khadiija tot haar ontsteltenis dat andere vluchtelingen wel geholpen worden. En zij niet.

Dit is mijn leven

Het zit de arme Somalische niet mee. ”Ik wil alleen een gesprek. Luister naar mij en neem dan een besluit. Dan kan ik hier verder.”

”Nu zit ik op een dure asielboot en kan ik niets betekenen: niet werken, niet studeren. Het systeem is een loterij en ik heb blijkbaar pecht. Dit is geen spel, dit is mijn leven.”

Noodkreet

Inmiddels staat haar tentje al sinds maandag jongstleden op de Kop van Zuid.  Ze hoopt dat iemand van de IND haar zal opmerken. Een journalist is ook goed.

Dat is gelukt, want ze vertelt haar verhaal tegen het Algemeen Dagblad. ”Nederland is mij vergeten”, zo zegt ze. Ze slaapt overigens wel op de asielboot, want ’s nachts in een tentje slapen vindt ze te gevaarlijk.

Goede opleiding

Ondanks haar protestactie, wil de vrouw niet herkenbaar in beeld. Ze wil helemaal niet op de foto. Ook wil ze niet kwijt wat de reden is dat ze is gevlucht.

”Ik wil het de IND wel vertellen, maar jullie niet. Het gaat om mijn persoonlijke veiligheid, wil ik alleen zeggen. Ik hoef ook geen geld of een huis.”

”Ik ben verpleegkundige met een goede opleiding. Mijn Engels is goed, ik red mezelf wel. Ik klaag ook niet over de opvang, want die is goed.”

”Het enige wat ik, nogmaals, vraag is een gesprek. Mijn leven staat al te lang stil.”

Scroll naar boven