In de populaire Telegraaf-rubiek ‘Opgebiecht’ kunnen lezers anoniem hun geheimen delen. Deze week is er een oma, die kerst niet bij haar dochter mag vieren. En dat terwijl ze wel drie keer week moet oppassen op de kleinkinderen.
Niet uitgenodigd
De vrouw schrijft: ”Mijn dochter heeft haar planning als rond. Kerstavond viert ze met vrienden en op eerste kerstdag gaat ze lekker uit eten met het gezin.”
”Op tweede kerstdag gaan ze naar Italië om lekker te skiën. En ik? Ik ga maar naar mijn zus en naar mijn beste vriendin. Ik ben niet uitgenodigd.”
”Het doet me veel verdriet, al helemaal omdat ik drie keer per oppas op de kleinkinderen. Ik kan toch ook gewoon mee uit eten?”
Genieten
”Sinds de kinderen geboren zijn, pas ik al op. Ze zijn nu twee en drie jaar en ik geniet er enorm van. Mijn dochter heeft een drukke baan, en haar man werkt meer dan fulltime.”
”Zijn moeder woont ver weg en komt een dag in de week. Ik woon om de hoek en heb drie dagen. Vriendinnen vinden het veel, maar ik vind het heerlijk. Wanneer de keuze een kinderdagverblijf is of oma, dan hoef je daar toch helemaal niet over na te denken?”
Kerst
”Mijn schoonzoon deelde me vorige week, toen hij de kinderen kwam ophalen, de planning mede. Het voelde echt als een klap in mijn gezicht. Vorig jaar bleven ze thuis, en toen mocht ik wel komen.”
”Ik snap best doordat ze naar Italië gaan dat het allemaal wat hectisch is, maar het doet wel pijn. Alsof ik alleen maar goed ben om op te passen.”
”Ik heb me goed gehouden toen mijn schoonzoon het vertelde, maar toen hij weg was ben ik in tranen uitgebarsten. Ik had zo graag met die kleintjes kerst gevierd!”
”De cadeautjes liggen al weken klaar. Mijn vriendin verloor haar zelfbeheersing toen ze het hoorde. Zij zei meteen dat ze nooit meer op zou passen. Maar wie heb ik daarmee? Mezelf en de kinderen.”
”Ik vraag me af of ze wel door hebben hoeveel pijn mij dit doet. Mijn schoonzoon is een echte vent en staat daar denk ik helemaal niet bij stil. Dat pleit hem natuurlijk niet vrij, maar van mijn dochter had ik anders verwacht. Zij weet hoeveel waarde ik aan dit soort dingen hecht. Zo heb ik haar niet opgevoed…”
