Sommige mensen gooien blikjes – en flesjes achterloos in de prullenbak. Anderen zoeken juist specifiek naar statiegeldmateriaal.
Statiegeld
Een van de ‘statiegeldjagers’ is Denny, een 46-jarige man uit Spijkenisse. Dagelijks fietst hij door de stad en graait in alle prullenbakken die hij tegenkomt.
Dat doet Denny niet voor de lol, maar omdat hij met de opbrengsten de katten van zijn moeder kan verzorgen. ”Dat heb ik haar beloofd voordat ze heenging.”
Verkeerde pad
Een verslaggever van Rijnmond volgt hem een dag. Denny trekt een oude bodywarmer vol met gaten aan. ”Die brengt me altijd geluk.”
Eigenlijk had hij vrachtwagenchauffeur willen worden. Helaas koos hij het verkeerde pad. De dromen die hij had, zijn niet in vervulling gegaan. In plaats daarvan is hij afhankelijk geworden van flesjes en blikjes waar statiegeld op zit.
Schulden
Statiegeldjagen is voor hem bittere noodzaak. Hij woonde bij zijn moeder, maar toen zij heenging, moest hij verhuizen. De 46-jarige man kampt ook nog met enorme schulden.
”Als je daar niets aan doet, wordt de schuld alleen maar groter en ga je vanzelf naar een bewindvoerder. Het gaat om twee enorm grote bedragen.”
Statiegeldblikjes zoeken doet hij omdat hij zonder geld zat. ”Ik wil de katten eten kunnen geven. Ik heb er drie; twee zijn van mijn moeder. Ik heb haar beloofd dat ik die nooit weg zou doen. Dus je moet wel.”
Drie rondes
Denny heeft inmiddels vaste routes. ”Ik ben vaak bij de Bram Ladage (een frietzaak) en daarna loopt het vanzelf.” Hij doet drie rondes op een dag.
Hij gaat in de ochtend, middag en avond op pad. ”Op een goede, warme dag, met een lekker zonnetje, pak je op een dag al gauw 35 euro.”
8 euro in een uur
Vandaag is de verslaggever een uurtje met hem meegeweest. Bij de supermarkt declareert hij voor bijna acht euro. Volgens de caissière is dat normaal gesproken wel meer.
”Dat komt ook omdat jij met me mee moest. Daardoor moest ik veel meer lopen in plaats van fietsen en ging ik langzamer”, aldus Denny tegen de verslaggever.
