Een jonge moeder uit het Utrechtse dorp Austerlitz besloot op 6 mei vorig jaar om op stap te gaan. Ze vertrouwde haar dochtertje van 8 maanden toe aan de Syrische vluchteling Ahmad (22). Dat liep bijna fataal af.
Als Ahmad bij zijn vriendin op de bank zit en het kleine meisje begint te huilen, slaan de stoppen volledig door. Hij slaat het baby’tje, poogt haar te wurgen, gooit haar hardhandig op bed, wil haar verstikken met een deken en slaat zo hard dat al haar ribbetjes breken. Het is een scenario uit de zwartste horrorfilm.
‘Ahmad is een lieve jongen’
Na zijn gruweldaden belt hij zelf de politie. Hij zegt: “Pak me maar, ik heb het gedaan, schiet me maar dood’. En later tegen zijn verhoorders: ‘ik verdien levenslang.'”
Zijn vriendin snapt niet wat er gebeurd is. Volgens haar vormen Ahmad, haar dochtertje en zij een ‘drie-eenheid’. De Syriër is niet de vader van het meisje, maar ging volgens de vrouw “heel liefdevol” met haar om. “Ahmad is echt een lieve jongen.”
Trauma uit Syrië
In de rechtbank zei Ahmad gisteren dat het gehuil van de baby hem deed denken aan Syrië. Daar heeft hij naar eigen zeggen een trauma opgelopen.
Maar Ahmad vertelt ook dat hij ‘acht keer om hulp’ heeft gesmeekt toen het ‘minder met hem ging’. Hij heeft een PTSS-stoornis waarvoor hij 3,5 jaar lang behandeld is en is verslaafd aan wiet roken.
”Ik heb zo vaak om hulp gevraagd. Omdat ik wist: voorkomen is beter dan genezen. Maar toen ik bij mijn huisarts zei dat ik mezelf iets aan wilde doen zei ze: beloof je dat je dat niet doet? Daar bleef het bij.”
Ahmad bedoelde het niet zo
“Ik heb vanuit het diepste van mijn hart zo vreselijk veel spijt, ik heb haar nooit pijn willen doen”, aldus Ahmad. Hij heeft met zijn daden niet alleen een onschuldig kindje bijna vermoord, maar heeft ook de echte vader een trauma bezorgd. Die zegt:
“Ik mocht als enige mee toen ze een scan moest doen om te kijken of er hersenletsel was. Haar kleine handje greep mijn vinger vast. Later heb ik het bloed van mijn eigen dochtertje van de muur moeten vegen. Zo onwerkelijk. Ik snap het niet, het leek zo’n vriendelijke jongen.”
Moeder wil geen celstraf
De moeder uit haar zorgen over haar vriend en zegt Ahmad te geloven als hij zegt dat hij het niet zo heeft bedoeld. “Ik geloof oprecht dat hij haar geen pijn wilde doen. We hadden het fijn samen. Een gevangenisstraf draagt nergens toe bij.”
TBS
Deskundigen vinden Ahmed sterk verminderd toerekeningsvatbaar vanwege zijn oorlogstrauma – adviseren een lange, intensieve tbs-behandeling met voorwaarden.
De openbaar aanklager die E. een poging tot het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel verwijt, nam dat advies over in de strafeis. En voegde daar een gevangenisstraf van twaalf maanden aan toe. Met de nadrukkelijke wens dat Ahmad E. over drie maanden – hij zit reeds acht maanden vast- meteen aan zijn tbs-traject kan beginnen. Over twee weken wordt er uitspraak gedaan.
