Mensen die weten dat hun einde nabij is, hebben de mogelijkheid de laatste maanden door te brengen in een hospice. Geert Boersema uit Emmeloord, kwam terecht in een hospice. Toen hij ‘iets opknapte, kreeg hij te horen dat hij moest vertrekken.
Niet alleen voor Geert kwam dat als een mokerslag aan. Ook zijn zus Dineke Boersma noemt het ontzettend heftig. Tegen Hart van Nederland verteld ze hoe het gegaan is.
Hospice
In augustus 2022 krijgt Geert (64) te horen dat zijn leven niet lang meer zal duren. Hij kan niet meer voor zichzelf zorgen en kan terecht in een hospice in Enschede.
Volgens Dineke is het daar een warm bad. ”Hij vond het heel prettig”, zo vertelt ze tegen Hart van Nederland. Maar na vier maanden is Geert ’te goed’.
Hij is iets opgeknapt en krijgt te horen dat hij moet vertrekken. ‘Mensen op de wachtlijst hadden zijn plek nodig’. In ons land is de maximale verblijfsduur in een hospice drie maanden. Geert zat er op dat moment al vier maanden, en dus moet hij zijn spullen pakken en vertrekken.
Heel heftig
Dat komt bij de familie, maar al helemaal bij Geert, keihard aan. Dineke vertelt dat ze mede dankzij het hospice een goede band met haar broer heeft opgebouwd.
Gedurende lange tijd hadden broer en zus geen contact. De Friese familie groeide op in een gezin met problemen. Geert is toen hij nog jong was uit huit geplaatst.
Geert gaat van pleeggezin naar pleeggezin en woont enkele jaren bij een tante in Den Haag. Uiteindelijk komt hij terecht in Enschede.
Hij heeft met niemand van zijn familie contact. Alleen nog met een oude buurman en een paar kennissen. Die regelen voor hem een hereniging tussen hem en zijn zus.
Goede band
”Op een dag ontving ik een bericht via Facebook dat ik werd gezocht. Ik schrok ervan. De oproep was afkomstig van enkele kennissen. Ze wilden Geert helpen, omdat hij niet lang meer te leven had. Hij sprak vaak over Dineke uit Joure, waar we dus woonden.”
”In de laatste maanden bouwden we een goede band op. Mijn man en ik gingen elke twee weken naar Enschede. Geert zat in een rolstoel.”
”We namen hem mee naar het winkelcentrum voor een vast menu, een visje en een ijsje. Hij vond dat geweldig. Geert kwam als een oude man het hospice in. Hij wilde niets, hij kon niets. Maar in het hospice krabbelde hij helemaal op. Des te groter was de klap bij zijn verplichte vertrek.”
Euthanasie
Uiteindelijk komt Geert terecht in verzorgingshuis Liberein. Dat blijkt een totaal verkeerde zet. Dineke: ”Ik denk dat hij zich daar niet thuis voelde. Hij miste aanspraak.”
”Geert ging ineens hard achteruit. Hij kwam ten val en werd bedlegerig. Vanaf kerst wilde hij niet meer verder.” Geert kwam in aanmerking voor euthanasie en had uiteindelijk vrede met zijn heengaan. Geert is op 27 januari dit jaar vertrokken naar een betere plek.
‘Steeds meer mensen leven te lang’
Erik Roelofs, manager van stichting Hospice Leender Vriel Enschede-Haaksbergen, noemt het ‘erg vervelend’ om mensen te moeten vragen of ze kunnen vertrekken.
”Het is heel ingrijpend en emotioneel. Vaak kunnen ze niet terug naar huis. Het is prettig dat mensen opknappen, maar er is niet eindeloos plek.”
”Als iemand stabiliseert en het begint op wonen te lijken, dan houden mensen eigenlijk een plek bezet van iemand die geen kant op kan. Dat is een dubbel gevoel.”
Volgens Roelofs wordt er inmiddels ‘strenger gescreend’ in een poging situaties zoals die van Geert voortaan te voorkomen.
