De 76-jarige Jan is al enkele jaren met pensioen. Sinds zijn geliefde vrouw hem is ontvallen, voelt hij zich echter ook eenzaam. Omdat hij nog vol zit met levenslust en niet wil thuiszitten, gaat hij jaarlijks twee tot drie keer naar de Filipijnen. En dat doet hij niet zomaar.
Vrouw
Jan vertelt over zijn vrouw. ”Bea en ik hadden een heel fijn huwelijk. Zij was mijn jeugdliefde. We hebben samen in totaal twee kinderen gekregen en hadden alles wat we ons maar konden wensen.”
”Bea heeft nooit hoeven werken van mij. Ik ben best traditioneel. Zij deed het huishouden en zorgde voor de kinderen. Ik had twee banen en zorgde voor de centjes. Tegenwoordig gaat dat niet meer zo, dat zie ik bij mijn kinderen. De vrouwen willen ook graag hun eigen geld verdienen.”
Maar dan wordt Bea ziek. ”Het is heel snel gegaan. Om het maar cru te zeggen: van de diagnose tot de kist duurde korter dan vier maanden.”
Voor het eerst in zijn leven moet Jan alles zelf doen. Hij krijgt wel hulp van zijn kinderen en de buren. ”Een wasmachine? Dat heb ik nooit hoeven doen.”
Eenzaam
Enkele maanden nadat Bea hem is ontvallen, begint Jan zich eenzaam te voelen. ”Mijn kinderen komen gelukkig wel, hoor. Maar ik wilde er op uit trekken. Even mijn hoofd leegmaken.”
De meeste mensen zoeken tegenwoordig internet een mooie vakantie. Jan is nog van de ‘oude stempel’ en bezoekt daarom een reisbureau.
”Daar vertelde ik wat ik graag wilde en ze kwamen met Thailand en de Filipijnen. Ik koos voor het laatste. Het is weer eens wat anders dan Europa.”
De Filipijnen
Jan boekte de reis en stond een maand later in Manilla. Hij komt terecht in een wereld die hij nooit had ervaren. ”Het was bloedheet en het zag er zwart van de mensen.”
”Ik had twee dagen nodig om te wennen en ben mijn hotel niet eens uitgeweest. Op de derde dag liep ik over de boulevard toen er een meisje naar me toekwam. Ze vroeg me waar ik vandaan kwam en we hadden eigenlijk direct een klik. Ze bood aan om iets te gaan drinken.”
”Ik zag er geen kwaad in en we zijn in een barretje gaan zitten. Daar hebben we twee uurtjes gezeten en toen hebben we afscheid genomen. Ze vroeg of ik haar de dag erna weer wilde ontmoeten.”
Naar elkaar toe
”Dat hebben we ook gedaan. Eigenlijk heb ik de twee weken bijna volledig met haar doorgebracht. Ik ben niet helemaal wereldvreemd, dus ik weet heus wel dat een meisje van 21 niet verliefd wordt op een ouwe vent van 76 jaar. Maar we zijn toch dichter naar elkaar getrokken.”
”Ja, ik ben ook met haar naar bed geweest. Mensen die dit lezen, zullen ongetwijfeld een oordeel hebben. Maar ze is toch volwassen? Ik heb haar nergens toe gedwongen.”
Relatie
Wanneer Jan thuiskomt, verlangt hij naar Aira. ”Inmiddels hebben we een soort van relatie. We beeldbellen elke dag en twee keer per jaar ga ik haar kant op. Naar mij komen kan niet, daar heeft ze het geld niet voor. Toch hoop dat ik ze op een dag bij mij komt wonen.”
”Mijn kinderen en de rest van de familie vinden dat ik hiermee moet stoppen. Maar ik zie niet in wat ik verkeerd doe. Moet ik, om geaccepteerd te worden, een vrouw van zestig plus zoeken? Als Aira mij morgen vertelt dat ze niet meer verder wil, heb ik daar moeite mee. Al zou ik dat direct accepteren.”
