Al sinds ze 18 jaar is loopt Zorya Ter Beek bij de GGD. Na tal van therapieën en medicatie concludeert ze dat ‘leven niet lukt’. En dus is ze een euthanasie-traject gestart. Tot haar afgrijzen is er een wachtlijst van 2.5 jaar.
Eer aan jezelf houden
Tegen RTL Nieuws vertelt Zoraya haar best te hebben gedaan. ”Eigenlijk wil ik niet weg, maar leven lukt niet. Dan moet je kiezen tussen ziek oud worden, of de eer aan jezelf houden.”
Zoraya werd vroeger op school erg veel gepest. Daar werd ze somber van. ”Als volwassene draag je dat ook nog met je mee.” De GGZ en theraptie hebben geholpen hiermee om te gaan.
Toch bleek ze suïcidaal. ”Kijk, je leert dingen wel een plekje geven, maar therapie is nu ook weer geen wondermiddel. Dus, ja.”
Expertisecentum
Zodoende kwam ze bij het Expertisecentrum Euthanasie terecht. Haar eigen arts en psychiater wilden niet betrokken zijn bij haar traject. De huisarts vond het te complex en de psychiater kon het emotioneel niet aan. Zoraya begrijpt het ook wel. ”Het zijn ook gewoon mensen, he.”
Maar uit het leven stappen is nog niet zo gemakkelijk, zo ervaart Zoraya zelf. Volgens een woordvoerder is het afhankelijk van de diagnose en de regio waar iemand woont.
Zoraya wist waar ze aan begon. Online staat de wachttijd aangegeven. Na twee jaar had ze nog niets vernomen. Telefonisch kreeg ze te horen dat ze nog zeker twee tot zes maanden extra wachttijd tegemoet kon zien. Daardoor is ze doorgegaan met haar dagelijkse bezigheden.
Ze ging boodschappen doen, maar ook lekker naar de sportschool. ”Het leven gaat gewoon door, het kan niet op pauze”, zo zegt ze.
Heel moeilijk
Toch is de wachttijd lastig, vooral vanwege alle onzekerheid die erbij komt kijken. ”Het is 2,5 jaar afvragen: waar doe ik het voor. Hoe langer het duurt, hoe moeilijker het vol te houden is.”
Daar komt bij dat Zoraya niet voldoet aan de zes wettelijke eisen bij psychisch lijden. In dat geval krijgt ze een afwijzing in de bus.
”Bij het expertisecentrum is het ook bekend dat als er een afwijzing komt, ik het waarschijnlijk zelf wel ga doen”, aldus de stellige vrouw.
‘Iets geks’
Of ze er nooit aan twijfel om het door te zetten? Nee. ”Mijn omgeving maakte zich zorgen of ik het wel vol zou houden.” In die 2,5 jaar moest ze hen er regelmatig aan herinneren dat ze niet zomaar ‘iets geks’ zou doen en het traject gewoon volledig afwacht.
Eerste gesprek
Inmiddels is Zoraya toch weer gelukkig, want ze heeft het eerste gesprek gehad. Het belletje dat het gaat beginnen kwam op de ochtend dat een vriendin van haar door euthanasie is heengegaan.
”Ik wilde eerst een gat in de lucht springen, maar toen ik ophing werd ik misselijk. Toen daalde het besef pas in. Voor mij is het fijn, maar voor de mensen die achterlaat wat minder.”
Zoraya moet nog flink wat gesprekken voeren, die zes tot twaalf maanden gaat duren. Daarna wordt er binnen zes weken een eind aan haar leven gemaakt.
Ze kwam bij het Expertisecentrum Euthanasie terecht, omdat haar eigen arts en psychiater om persoonlijke redenen niet betrokken wilden zijn bij het euthanasietraject.https://t.co/uY9z5FFYUU
— RTL Nieuws (@RTLnieuws) August 10, 2023
Wil wel nog kerst vieren
Tot het zover is, probeert ze te genieten van haar leven. ”Ik vind koffie drinken met mijn vriend leuk, of bezoek krijgen van vrienden.”
Ze kan nog lachen en ook plezier hebben met anderen. ”Als het echt alleen ellende was, was ik al lang weg. Wat de favoriete datum is om naar het hiernamaals te gaan, vertelt ze niet. Maar ze heeft er wel eentje. In ieder geval niet met kerst: ”Ik ben dol op kerst, dus dat wil ik nog vieren.”
