Vier jaar geleden zag de wereld er voor Roos fantastisch uit. Een zwangerschapstest bleek positief en blij vertelde ze het nieuws aan haar man David. Maar die ontstak in razernij en wilde niet dat de baby geboren zou worden.
Tegen de website vriendin.nl vertelt Roos hoe ontzettend pijnlijk de situatie inmiddels is. ”Ieder weekend als haar broers op hun fietsen stappen om naar hun vader te gaan, wil Merel mee.”
”Ze heeft geen idee wat de jongens gaan doen en vraagt er ook nog niet naar. Gelukkig maar, anders zou ik moet uitleggen dat hun broers naar hun vader gaan. De man die ook haar vader is, maar haar tot op het bot negeert. Omdat hij haar nooit heeft gewild.
”Haar vader, mijn ex-man David, eiste van mij dat ik abortus zou laten plegen. Toen ik dat weigerde is hij boos weggegaan en nooit meer teruggekomen.”
Bizar
”Toen David en ik ontdekten dat ik zwanger was, moesten we allebei eerst ontzettend hard lachen. Ik was 43 en moeder van twee grote knullen.”
”Ik dacht dat ik last had van overgangsklachten. Mijn moeder belandde op haar 45e in de menopauze, dus ik verwachtte dat bij mij ook. Toen ik al een tijdje niet meer ongesteld was geweest, vond ik dat niet erg. Het moest wel een voorbode zijn van onregelmatige menstruaties.”
”Maar toen ik geen etenslucht meer kon verdragen en mijn borsten begonnen op te zetten ging er een belletje rinkelen: Dit herkende ik wel, al moest ik er 14 jaar voor terug in de tijd.”
”Ik vertelde het tegen David en die zei dat een test vast positief zou zijn, omdat hij ‘superzaad’ heeft. De test was inderdaad positief.”
Steriliseren
”David en ik hebben nooit over een derde kind gesproken. Hij zou zich zelfs laten steriliseren, maar stelde die afspraak elke keer uit. Ik denk dat hij bang was voor de ingreep.”
”Daarom bleef ik trouw de pil slikken. Toen ik toch zwanger raakte, waren we eerst enthousiast. Maar ineens veranderde de houding van David.”
”Ik zou het toch wel laten weghalen? Hij had geen zin meer in luiers en kindergejengel. Hij genoot van onze vrijheid. Weer een baby zou hem ’terugwerpen’, zo zei hij.”
Hij wilde dat ik een afspraak zou maken voor een abortus, maar zo ver was ik helemaal niet. Toen we een echo lieten maken en de verloskundige het hartje al zag kloppen, barstte ik in tranen uit. David niet, die werd ontzettend boos en zat erbij of hem net iets verschrikkelijks was aangedaan.”
”Hij wilde niets eens kijken en had alleen interesse in de garantie op een abortus. Ik ben zo erg geschokken van hem. Zo ken ik hem niet. Waarom mocht dit kind niet komen?”
Ontkennen
In de weken daarna mocht ik niet over de zwangerschap praten. Hij snauwde me telkens af. Er kwam geen aardig woord uit hem. Sterker nog, hij ging in de ontkenningsfase en is nooit meer meegeweest naar de verloskundige. Dat heeft me zoveel pijn gedaan.”
”Na twintig weken wist ik dat we een meisje zouden krijgen. Wat was ik gelukkig. Maar David niet. Die werd steeds kwader. Hij heeft me uiteindelijk voor de keuze gesteld: ik moest voor hem of het kind kiezen. Ik zei dat ik dat niet kon en liet het zo. Maar toen verstreek de termijn voor abortus.”
Ruzie
”Op dat moment zag hij in dat ik het kind niet wilde laten weghalen. Hij begon me uit te schelden. Tegen onze twee zoons zei hij dat hun moeder ‘ontoerekeningsvatbaar’ is en dat ik zou moeten worden opgenomen in een kliniek. Ik zou hun leven verwoesten.”
”Onze kinderen begonnen zich vanaf dat moment tegen hem te keren. Tegen mij waren ze heel bezorgd en superlief. David wilde niet meer bij me slapen.”
”Hij was verhuisd naar de logeerkamer en vanuit daar mailde hij me de papieren van de echtscheiding.
Gesmeekt
”Al die tijd heb ik hoop gehouden dat hij zou bijtrekken, maar het gebeurde niet. Ik was gelukkig met mijn zwangerschap. Ik liep de hele dag te zingen en keek ontzettend uit naar de komst van de kleine. Op de een of andere manier vond ik David een zielige man.”
”Toen ik 7 maanden zwanger was, pakte David zijn koffers. Hij snauwde me toe dat zijn advocaat binnenkort wel contact zou opnemen met mij.”
”Op dat moment stortte ik helemaal in. Ik heb gegild en aan zijn jas gehangen. Ik smeekte hem niet te gaan, maar hij ging toch.”
”De hele nacht heb ik niet kunnen slapen, maar toen ik de volgende dag opstond nam ik mezelf voor de focus volledig op de kleine te leggen. Zij kan er niets aan doen.”
Niet te vatten
”Inmiddels zijn we drie jaar verder. David heeft een flat gekocht verderop in de straat, maar heeft geen interesse in Merel, zijn dochtertje van drie. In het weekend gaan de jongens wel naar hem.”
”Ik had hem kunnen dwingen een dna-test te doen, want hij ontkent haar. Hij betaalt ook geen alimentatie en doet net of Merel nooit geboren is.”
”Ik kan het niet vatten. Op zijn zoons is hij stapelgek. Het is nog vreemder dat zijn beide ouders wel gek zijn op Merel. Zij zijn ontzettend betrokken. Maar David…Die niet.”
Beeld: Pexels -Nataliya Vaitkevich
