Ouder worden is voor de meeste mensen geen gemakkelijk proces. Naarmate de jaren gaan tellen, komen er soms fysieke ongemakken, of zelfs ziektes bij kijken. En dat is niet alles.
Bejaardentehuis
Veel oudere mensen vrezen voor eenzaamheid. Wegkwijnend in een verzorgingstehuis, waarbij familie maar af en toe de tijd neemt om langs te komen. Het moet verschrikkelijk zijn.
De 81-jarige Ines woont sinds augustus 2022 in een rusthuis. Sinds die tijd kijkt haar familie nauwelijks nog naar haar om. Welgeteld twee keer heeft ze bezoek gekregen.
Ines voelde zich alleen gelaten. Verraden door haar kinderen, voor wie ze als alleenstaande moeder keihard had geknokt om hen een zo mooi mogelijk leven te geven.
Diezelfde kinderen hadden nu geen interesse meer in haar. In plaats van af te wachten totdat haar laatste uur zou slaan, besloot Ines het heft in eigen handen te nemen.
Ontsnapt
De vrouw besloot het rusthuis te verlaten. Ze wilde graag terug naar de plek waar ze als onbezorgd kind het meest gelukkig was: aan de kust, bij het water.
Ines bereidde haar ontsnapping tot in detail voor. Zo pakte ze een koffertje in en dacht aan haar uiterlijk. Alles moest goed geregeld zijn.
Toen het personeel tijdens het ontbijt even niet oplette, zag de vrouw haar kans schoon. Via de achterkant van het gebouw verliet ze het rusthuis.
Hotel
Vanuit daar ging de vrouw naar het treinstation en reisde via een tussenstop in Bellaria Igea Marina naar Rimini. Eenmaal aangekomen liep ze naar hotel Flora.
Als jong meisje had Ines hier vele vakanties doorgebracht met haar familie en daarom wilde ze er graag naartoe. Maar na een paar keer aangebeld te hebben, deed er niemand open.
Niet veel later zwaaide er een raam open. De eigenaar van het hotel had slecht nieuws voor Ines: het hotel was gesloten en gaat nooit meer open.
Kerk
Het was een fikse tegenvaller voor Ines en ze wist dan ook niet goed wat te doen. Uiteindelijk ging ze naar een kerk, waar ze compleet brak.
Ze vertelde een aanwezige pastoor over haar lijden en verdriet. Dat ze zat opgesloten in een bejaardentehuis en zich heel erg alleen voelde.
De pastoor belde de politie, die op haar beurt het verzorgingstehuis belde. En dat terwijl Ines had gesmeekt hen niet meer te informeren.
Kalmerend middel
Uiteindelijk kreeg Ines een kalmerend middel toegediend en werd ze alsnog teruggebracht. In een interview met Vita, zegt ze dat rusthuizen ‘het leven uit je zuigen’.
”Ik woon liever op straat. Ik wil mijn vrijheid terug. Zolang ik hier zit, ben ik ongelukkig. Als het zo moet, ben ik nog liever dood.”
