De 23-jarige Obeida was helemaal alleen vanuit Syrië naar Nederland gereisd. Zijn gewenste betere leven leek hij hier te krijgen.
Depressief
Binnen no time kreeg hij een mooie woning in Eindhoven en kon hij aan de slag in de logistiek. Ook had hij een vriendin.
Toch ging het op gegeven moment mis. Aan Omroep Brabant vertelt hij dat hij steeds meer last kreeg van het trauma dat hij opliep in Syrië.
”Ik dacht vaak aan wat ik daar had meegemaakt en kon nauwelijks meer slapen. Ik werd depressief en kon niet normaal functioneren.”
”Ik deed geen boodschappen meer en at slecht. Mijn relatie ging naar de knoppen en ik trok mezelf steeds vaker terug.”
Woning
In plaats van hulp zoeken, meldt de jongen zich ziek op zijn werk. ”Ik vind praten heel moeilijk. Omdat ik niet werkte, kwam er ook geen geld meer binnen.”
”Ik had een nulurencontract en had de huur al tijden niet betaald. Toen moest in ineens vertrekken van de huurbaas.”
”Ik wist niet dat ik daar bezwaar tegen kon maken en ben uiteindelijk gewoon maar gegaan. Zo belandde ik op straat.”
Slapen in park
Omdat Obeida op dat moment nog maar kort in Nederland is, kent hij niet veel mensen. Slapen bij vrienden kan niet. Uiteindelijk slaapt hij in het Henri Dunantpark.
”Ik ga daarheen als het donker was en niemand me zou zien. Ik sliep op een bankje of gewoon in het gras. Ik voelde me ontzettend arm.”
”Ik had geen woning, geen bed. Ik voelde me zwak en had helemaal geen vooruitzicht.”
Hulp
Na een tijdje buiten te hebben geslapen en rondgevraagd te hebben waar hij naartoe zou kunnen, komt hij terecht bij de stichting Springplank.
Zij problemen mensen die in de problemen komen weer vooruit te helpen. Dat is ook gebeurd bij Obeida. De stichting is hem te hulp geschoten.
En dat heeft vruchten afgeworpen. Inmiddels werkt hij vier dagen per week als nachtportier. ”Ik ben blij dat ik iets heb gevonden dat ik leuk vind.”
”Ik heb inmiddels al weer een eigen woning. Ik heb meer rust en zet goede stappen. Ik schaam mezelf niet voor wat ik te vertellen heb.”
”Het is gebeurd en ik weet dat ik niet de enige ben. Het gaat nu goed met mij. Ik ben heel erg dankbaar en ik probeer er voor mezelf een mooie toekomst van te maken.”
