Lydia uit Den Haag raakte 14 jaar geleden verlamd. Hierdoor is ze afhankelijk en brengt ze haar dagen voornamelijk door in een rolstoel in de woonkamer. Ondanks een dochter en twee kleinkinderen voelt ze zichzelf enorm eenzaam.
Verschrikkelijk
“Wat is het toch allemaal verschrikkelijk”, zo zegt Lydia tegen een verslaggever van Omroep West. De Haagse raakte verlamd door een beschadiging van de rugzenuwen en het verzakken van de rugwervels. Hierna werd ze ook nog getroffen door een herseninfarct en een TIA.
Alsof dat allemaal nog niet erg genoeg is, viel haar man vorig jaar ook nog weg. Hij overleed aan het coronavirus. Ze mist hem enorm. “Hij was alles voor mij.”
Wat doe ik hier nog?
Omdat ze niet nauwelijks naar buiten kan en vrijwel niemand ziet voelt Lydia zich eenzaam. “Soms denk ik bij mezelf: wat doe ik hier nog? Maar dan kijk ik naar de foto’s van mijn dochter en kleinkinderen en dan denk ik: ach, mijn kindertjes.”
Ze geeft haar leven een 4 op dit moment. Ze wil mensen zien en met hen praten. “Daar word ik blij van. Het is zo gezellig om met mensen te kletsen. Hier klets ik tegen de muren, die geven helaas geen antwoord. Ja, bezoek zou me goeddoen.”
